สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 99

คุณนายเฟิงต้องการลูกสะใภ้ที่เหมาะสมทั้งฐานะและหน้าตาทางสังคม สามารถเป็นภรรยาที่ดีของลูกชายได้

แต่กู้ฉางชิงไม่ใช่แบบที่เธอคาดหวัง

คิดถึงตรงนี้เธอก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา

และไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ทันใดนั้นก็หัวเราะและพูดคุยถึงเรื่องราวในอดีตกับมู่เฉาเกอ

"จะว่าไปแล้วเธอกับจิงเหยาก็สนิทกันมากในวัยเด็ก ตอนเด็กๆชอบอยู่ข้างเขาตลอด จนถึงวันนี้ความรู้สึกของพวกเธอก็ยังไม่เปลี่ยน ยังเหมือนกับวันวาน ฉันเห็นแล้วรู้สึกดีใจมาก"

คำพูดของเธอพยายามจะสื่อว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองดีแค่ไหน ไม่สนแม้ว่ากู้ฉางชิงจะอยู่ตรงนั้นด้วย

ราวกับว่าเธอโปร่งใสไม่อยู่ที่นั่น

ยังดีที่กู้ฉางชิงชินกับมันแล้ว

ตอนที่ลู่ซือยวี่ยังอยู่ คุณนายเฟิงก็ทำแบบนี้บ่อยๆ

คิดถึงตรงนี้เธอก็ลองเอาลู่ซือยวี่มาเทียบกับมู่เฉาเกอ

จะว่าไปแล้ว มู่เฉาเกอเป็นถึงคนดังอันดับหนึ่งเมื่อเทียบกับลู่ซือยวี่แล้วเธอพูดเก่งและมีความสามารถกว่า

ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอเดาความหมายของคุณนายเฟิงออกไหม แต่ก็หัวเราะและพูดว่า: “คุณน้า เรื่องราวในอดีตคุณน้ายังจำได้หรอคะ อย่าไปพูดถึงเลย ตอนนั้นยังเด็กไม่รู้เรื่องอะไร ตอนนี้โตๆกันหมดแล้ว ย้อนดูตอนเด็กช่างไร้เดียงสาจริงๆ”

แค่คำพูดของเธอไม่กี่คำก็ทำให้ความหมายของคุณนายเฟิงเปลี่ยนไป

กู้ฉางชิงนั่งทานอาหารเงียบๆและฟังทั้งคู่สนทนา

หลังทานข้าวเสร็จ คุณนายเฟิงก็ชวนมู่เฉาเกอพูดคุย

เพราะว่าเฟิงจิงเหยาเป็นคนชวนมู่เฉาเกอ ดังนั้นเขาเลยต้องนั่งเป็นเพื่อนแขกก่อน

กู้ฉางชิงที่เห็นว่าบทสนทนาของพวกเขาเธอไม่สามารถเข้าไปมีส่วนร่วมด้วย ก็เลยอ้างว่ามีงานต้องทำ จึงขอตัวกลับบ้านใหม่

เมื่อตกดึกเธอได้ยินเสียงเคลื่อนไหวนอกประตู แต่ก็ไม่เห็นเฟิงจิงเหยาออกมาสักที อดไม่ได้เดินออกไปดู

“เมื่อกี้ใช่จิงเหยากลับมาหรือเปล่า?”

เธอเรียกเสี่ยวเหมยและถาม

“ใช่ค่ะคุณนายรอง เมื่อกี้คุณชายกับคุณมู่กลับมาด้วยกันแล้วไปที่ห้องทำงานมีธุระต้องคุยกัน”

กู้ฉางชิงได้ยินเช่นนี้ก็อึ้ง พยักหน้าและพูดว่า: “ถ้าอย่างงั้นเธอก็เอาเครื่องดื่มและผลไม้ขึ้นไปให้พวกเขา”

“ได้ค่ะ”

เสี่ยวเหมยตอบรับและเดินออกไป

กู้ฉางชิงมองดูเธอที่กำลังจากไปแล้วหันหลังกลับไปเข้าห้องจากนั้นก็เริ่มทำงานวาดออกแบบของเธอ

แต่ในขณะที่เธอกำลังวาดจิตใจเหม่อลอย และอดไม่ได้ที่จะคิดว่าเฟิงจิงเหยากับมู่เฉาเกอกำลังทำอะไรกันอยู่

ไม่ว่าจะเป็นการชวนไปทานมื้อค่ำ และยังอยู่เป็นเพื่อนหลังจากทานเสร็จ แถมพาไปห้องทำงานด้วยตัวเอง ทั้งหมดก็ดูออกว่าความสัมพันธ์ที่เฟิงจิงเหยามีต่อมู่เฉาเกอมันไม่ธรรมดา

อย่างน้อยลู่ซือยวี่ก็ไม่ได้รับการปฏิบัติแบบนี้

ยิ่งเป็นเธอก็อย่าพูดถึงเลย

เธออดไม่ได้ที่จะเดาความสัมพันธ์ระหว่างสองคนนี้ เธอนั่งคิดเรื่อยเปื่อยจนเผลอหลับไปบนโต๊ะ

และเธอรู้สึกตัวอีกครั้งเพราะถูกเฟิงจิงเหยาปลุก

เฟิงจิงเหยาคุยธุระเสร็จกลับมาห้อง ก็เห็นเธอที่ฟุบหลับอยู่บนโต๊ะ

ร่างกายสวมใส่เสื้อผ้าบางๆไม่พอยังเปิดแอร์เย็นอีก

เขาตั้งใจจะเดินไปและจะปลุกเธอให้ตื่น

ทันทีที่เขาเห็นกู้ฉางชิงที่กำลังนอนฝันหวาน รู้สึกอดใจไม่ได้

เขายื่นมือออกไปจะกอดเธอ แต่สัมผัสได้ว่าตัวเย็นไปหมดทั้งตัวทำให้เขาขมวดคิ้ว

ใครจะรู้ว่าแค่เดินสองก้าว ก็ทำให้เธอสะดุ้งตื่น

“ใครหนะ?”

กู้ฉางชิงตกใจมาก เธอกรีดร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

ต่อมาเธอเห็นว่าคนตรงหน้าคือเฟิงจิงเหยา จึงโล่งไปที

“เธอเองหรอ กลับมาเมื่อไหร่? ธุระคุยเสร็จแล้วหรอ?”