สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 119

“ไม่ใส่ถุงยางจริงๆด้วย!”เฟิงเชียนเสวี่ยโกรธจนเป็นบ้า “นายมันน่ารังเกียจที่สุด ทุกๆวันไปกับพวกคุณนายทั้งหลาย แถมยังทำอะไร...บนรถของคุณนายนั้นอีก”

เยี่ยเจิ้นถิงบนหัวมีเส้นสีดำขีดยาว สองมือกำหมัดแน่น สวรรค์รู้ นอกจากเธอแล้ว เขาไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนไหนเลย

เธอยังหาว่าเขาสกปรก? ด่าเขาน่ารังเกียจ? เขาอยากจะบีบคอเธอให้ตาย

แต่ว่า ใครใช้ให้เขาใช้ฐานะนี้เล่นเกมกับเธอล่ะ ตอนนี้ยังไม่สามารถเปิดเผยตัวตนได้

ทนไปเถอะ!

“แตะก็แตะไปแล้ว และจะให้ทำไงละ?”

เยี่ยเจิ้นถิงวางขวดน้ำแร่ไว้ข้างๆ สตาร์ทรถขับออกไป

“ใครจะไปรู้ว่านายมีโรคอะไรรึเปล่า? ”เฟิงเชียนเสวี่ยจ้องตาเขาด้วยความโกรธ “ตอนนายบริการแขกก็ไม่ใช้ถุงยางเหรอ? ทำไมทุกครั้งกับฉันถึง...”

“ถ้าเธอยังพูดพล่อยๆ ไม่หยุด ตอนนี้ฉันจะจับเธอโยนออกไป!!!”

เยี่ยเจิ้นถิงโกรธจนควันออกหู ทว่าต้องกัดฟันทน ถ้าหากเป็นคนอื่นมาอาละวาดใส่เขา เขาคงสวนกลับไปนานแล้ว

ยัยผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี! เขาทนอย่างที่สุดถึงกับมือสองข้างร้อนลุกเป็นไฟ

ดวงตาของเฟิงเชียนเสวี่ยเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาอุ่นๆ เบะปากเล็กของเธอ ร่างกายอันอ่อนแอกำลังสั่นเทา

เธอรู้ เขาพูดจริง ทำจริง

เธอรู้ว่าสภาพเธอตอนนี้ยังไม่พร้อม ถ้าหากถูกทิ้งไว้ข้างทางเปลี่ยวๆแถมยังไกลอีก แบบนี้เธอได้ตายจริงแน่นอน

ดังนั้น เธอทำได้เพียงอดทน........

เยี่ยเจิ้นถิงเหลือบมองเธอเล็กน้อย เห็นท่าทางน่าสงสารแบบนั้น รู้สึกใจอ่อนขึ้นมาอีก ยื่นน้ำแร่ไปให้เธออีกครั้ง

เฟิงเชียนเสวี่ยรับน้ำไปดื่มช้าๆ ลำคอเธอในตอนนี้แสบเหมือนไฟเผาจนรู้สึกแย่ หัวยังก็ปวด ร่างกายก็ปวด ทั่วร่างปวดไปหมด

คิดไปคิดมา เธอก็ร้องไห้ขึ้นมา

สี่ปีก่อนทำเรื่องผิดพลาดไปอย่างมึนงงไม่รู้ตัว สี่ปีผ่านไปกลับทำผิดซ้ำสอง

นอนกลับนายโฮสต์นี้อีกแล้ว ทำไมเธอถึงมักทำเรื่องผิดพลาดเสมอนะ?

“ร้องไห้ทำไม? ”เยี่ยเจิ้นถิงหงุดหงิดขึ้นมา “ทำเหมือนฉันบีบบังคับเธอยังไงยังงั้น!”

ปัง เสียงกระแทกดังขึ้น กระจกแตกปลิวกระจัดกระจายไปทั่ว