สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 12

“ขอทุกคนอย่าถ่ายรูปตามใจชอบ นี่เป็นการละเมิดสิทธิ์ในการถ่ายภาพ” เฉินเฉิน ลูกคนโตเตือนอย่างเย็นชา

“พี่สาวคนสวยถ่ายรูปกับผมได้นะครับ ไม่ต้องถ่ายกับพี่ชายแล้ว” หลงหลง ลูกคนรองพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ให้แค่พี่สาวคนสวยนะครับ!”

“ชู่ว ลดเสียงลงหน่อยสิ พวกเธอเสียงดังจนซื่อเป่าตื่นแล้ว!”

เย่ว์เย่ว์ ลูกคนสุดท้องยื่นมือเล็กๆ อ้วนๆ ออกมาทำทำทาง ‘ชู่ว’ ให้ทุกคนลดเสียงลง

ซื่อเป่าตัวน้อยกำลังหลับใหลอยู่บนไหล่ของเธอ มันผงกหัวน้อยๆ ของมันขึ้นลงราวกับกำลังตกปลาอยู่

“น่ารักมากเลย เพื่อนตัวน้อย ฉันขอถ่ายรูปกับพวกเธอได้ไหม” ผู้หญิงที่อยู่บริเวณนั้นกรูกันเข้ามา

“ขอโทษนะครับ พวกเราไม่ถ่ายรูป” เฉินเฉิน ลูกคนโตพูดออกมาอย่างเย็นชา

“ได้แล้ว ต้าเป่า เอ้อเป่า ซานเป่า ยายซื้อตั๋วเสร็จแล้ว เข้าไปได้แล้วลูก”

แม่จูถือตั๋วไว้และจูงมือเด็กๆ ทั้งสามคนเข้าไปในสวนสนุก

เฟิงเชียนเสวี่ยขึ้นไปชั้นบน ชั้นสามมีร้านของใช้สำหรับเด็กกำลังลดราคา เธอรีบเบียดเข้าไปในฝูงชนเพื่อเลือกเสื้อผ้าลดราคาบนราวแขวน

ในเวลานี้ มีกลุ่มชายร่างสูงในชุดสูทสีดำและรองเท้าหนัง กำลังเดินมาอย่างมีระเบียบ ทุกคนถอยออกสามเมตร เพื่อเปิดทางให้กับพวกเขา

เหล่าคุณแม่ที่กำลังเลือกเสื้อผ้าลดราคาอยู่ต่างถูกดึงดูดสายตาไปชั่วขณะ ทุกคนหยุดทำสิ่งที่ทำอยู่โดยไม่ได้ตั้งใจ เอียงคอมองออกไปด้านนอกและเริ่มพูดคุยกัน

”พวกเขาเป็นใครกัน ทำไมดูยิ่งใหญ่ขนาดนี้”

”ว้าว หนุ่มหล่อสูงกันมาก หนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรกันทั้งนั้น ทั้งชุดสูทและรองเท้าหนัง ช่างหล่อและดูดีอะไรเช่นนี้ เลือกใครก็ได้มาสักหนึ่งคนไปเป็นนายแบบกลางคืนต้องเป็นอันดับต้นๆแน่”

พอได้ยินคำพูดนี้ ในใจของเฟิงเชียนเสวี่ยก็รู้สึกประหม่าขึ้นมา นายแบบกลางคืน อันดับต้นๆ

หรือว่าจะเป็นโฮสต์หนุ่มลูกหนี้

”พวกเธอดูผิดแล้ว คนกลุ่มนั้นเป็นบอดี้การ์ดของประธานกลุ่มบริษัทเซิ่งเทียน”

คุณแม่ที่ยังสาว ไว้ผมหน้าม้าเรียบๆ พูดอย่างภูมิใจ “สามีของฉันทำงานที่กลุ่มบริษัทเซิ่งเทียน ประธานบริษัทของพวกเขามีบอดี้การ์ดสิบแปดคน ทุกคนจะมีสัญลักษณ์ตัวเอสสีทองเพื่อแสดงถึงยศอยู่ที่บ่า!”

เธอหยุดลังเลและพูดเสริมออกไปว่า “ดูจากสถานการณ์แล้ว ประธานน่าจะอยู่ที่นี่!”

“ว้าว!” คุณแม่ที่ยังสาวท่านหนึ่งจินตนาการถึงผู้ชาย “บอดี้การ์ดหล่อขนาดนี้ ประธานจะหล่อขนาดไหนกัน!”

“ปกติแล้ว บอดี้การ์ดจะสูงและหล่อ แต่เจ้านายของพวกเขาอาจจะเตี้ยและขี้ริ้วขี้เหร่”

“ใช่ๆ”

ในความคิดของเฟิงเชียนเสวี่ย ปรากฏใบหน้าที่หล่อเหลาและทำให้ใครๆ ต่างหลงใหลของเยี่ยเจิ้นถิง เตี้ย ไม่ได้รับความนิยมและยากจนงั้นหรือ สามคำนี้เหมือนจะไม่ใกล้เคียงกับเขาเลย

กลุ่มชายชุดดำยืนทำแนวป้องกันอยู่ที่หน้าประตูร้านอาหารอิตาเลียนฝั่งตรงข้าม ยกการ์ดขึ้นและประจำการอยู่ที่ประตู

แปลงจัง ทำไมตรงนี้ถึงมีเลือดได้