สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 182

"ชัดเจนอยู่แล้วนี่" เยี่ยเจิ้นถิงมองดูเธอด้วยสีหน้าที่เห็นอกเห็นใจ "พ่อของคุณถือว่าเป็นคนเก่งคนหนึ่ง แต่คุณกลับไม่ได้รับการถ่ายทอดความสามารถของเขามาแม้แต่น้อย ขนาดเรื่องง่าย ๆแบบนี้คุณยังไม่รู้เลย"

"เรื่องนี้ฉันจะต้องทำให้มันกระจ่าง..."

เฟิงเชียนเสวี่ยกำหมัดแน่น ถูกคนฮุบเงินไปก็คือเรื่องหนึ่ง ที่สำคัญก็คือเธอสงสัยในสาเหตุการตายของพ่อ ว่าจะมีความลับอื่น ๆ ที่ถูกปกปิดเอาไว้หรือไม่

"สู้ ๆ " เยี่ยเจิ้นถิงลุกขึ้นเดินจากไป

"นี่!" เฟิงเชียนเสวี่ยเรียกให้เขาหยุด "คุณช่วยฉันหน่อยไม่ได้เหรอ"

"คุณไม่ใช่คนของผมสักหน่อย ทำไมผมต้องช่วยคุณด้วยล่ะ" เยี่ยเจิ้นถิงใจแข็งมาก หากคุณเป็นคนของผมแล้ว ต่อให้มีกองกำลังเป็นพันเป็นหมื่น ผมก็จะทวงความยุติธรรมให้คุณเอง!"

"พอ!" เฟิงเชียนเสวี่ยเหลือบมองเขาเล็กน้อย "ฉันจะหาทนายมาตรวจสอบเรื่องนี้เอง"

"แล้วแต่คุณ" เยี่ยเจิ้นถิงหันหลังแล้วเดินจากไปพลางกล่าวโดยไม่หันกลับมา "ยังไงก็ตามคืนพรุ่งนี้สี่ทุ่มครึ่ง ถ้าคุณเอาสร้อยคอคืนมาไม่ได้ คุณก็ต้องตกเป็นของผมอยู่ดี! "

“…”

ตอนนี้เฟิงเชียนเสวี่ยก็เพิ่งจะนึกถึงข้อตกลงการชำระเงินนั่นได้ คืนพรุ่งนี้สี่ทุ่มครึ่งก็ถึงเส้นตายแล้ว

ทำยังไงดี สร้อยคอนั่นถูกไป๋ลู่พาไปที่เมืองบอร์โดแล้ว นำกลับมาไม่ได้แน่ ๆ...

คืนนี้ พลิกตัวไปมาบนเตียง ยากที่จะนอนหลับ สักพักนึงก็นึกถึงพัสดุที่น่ากลัวนั่น อีกสักพักนึงก็นึกถึงเยี่ยเจิ้นถิงกับสถานะของเจ้าโฮสต์หนุ่มนั่น และอีกสักพักก็นึกถึงเรื่องของพ่อ...

สมองใกล้จะระเบิดออกมาเต็มทีแล้ว

เธอส่ายหัว เตือนตัวเองไม่ให้คิดอีกต่อไป ตอนนี้ค่อยๆ ดำเนินไปทีละขั้นก่อน

ฟ้าใกล้จะสางแล้ว เฟิงเชียนเสวี่ยเพิ่งจะเคลิ้มหลับไป แต่หลับไปได้ไม่เท่าไหร่ โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เธอสะลึมสะลือรับโทรศัพท์ เสียงตะโกนด่าที่ระคายหูของไป๋ลู่ก็ดังลอยออกมาจากโทรศัพท์

"เฟิงเชียนเสวี่ย นังผู้หญิงชั้นต่ำ เธอนี่เก่งจริงๆ เลยนะ เป็นเพราะเธอ จู่ๆ เฮ่าเซวียนถึงได้อยากหย่ากับฉันขึ้นมา! ! !"

เฟิงเชียนเสวี่นนอนไม่หลับทั้งคืน เพิ่งจะหรี่ตาลง ก็ได้ยินเสียงดุด่าใส่หัวใส่หน้าโครมๆ สติลอยล่องไปชั่วขณะ