สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 188

กลับมาถึงวิลล่าของตระกูลเยี่ย ก็เกือบจะค่ำแล้ว ท้องฟ้าเหมือนถูกปกคลุมด้วยผ้าชีฟองสีดำไว้อีกชั้น ดูลึกลับและเหน็บหนาว

ลงจากรถมา ในใจของเฟิงเชียนเสวี่ยก็รู้สึกหนักอึ้งไปด้วยความกังวล มีคำถามนับไม่ถ้วนวนเวียนอยู่ในหัว ราวกับเป็นเส้นทางแห่งปัญหา ที่รอให้เธอไปคลี่คลาย...

"สวัสดีคุณเฟิง!"

บอดี้การ์ดและคนรับใช้ที่อยู่รายรอบต่างกล่าวทักทายเธออย่างนอบน้อม

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกมึนงงเล็กน้อย นี่มันราวกับตัวเองเป็นคุณผู้หญิงของวิลล่านี้จริง ๆ

เธอส่ายหัว ไม่ให้ตนเองคิดฟุ้งซ่าน พลางเอ่ยถาม "ประธานเยี่ยล่ะ"

"คุณชายเยี่ยอยู่ที่สระว่ายน้ำ ให้ดิฉันพาคุณไปนะคะ!" สาวใช้กล่าวอย่างนอบน้อม

"โอเค ขอบใจนะ"

เฟิงเชียนเสวี่ยเดินตามสาวใช้ไป ผ่านป่าไผ่และสวนดอกไม้ ก็มาถึงสระว่ายน้ำ มีแสงสีฟ้าสะท้อนขึ้นมาจากสระขนาดใหญ่ที่อยู่ไกล ๆ

ในสระว่ายน้ำมีประกายแสงระยิบระยับเต็มไปหมด และก็มีร่างหนึ่งกำลังว่ายน้ำอยู่

รูปร่างสูงโปร่งแข็งแรงว่องไวภายใต้แสงสว่างนั้น มีความลึกลับที่เธอรู้สึกคุ้นเคย

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบเร่งฝีเท้าก้าวเข้าไป เธออยากใช้โอกาสนี้ดูที่บริเวณหลังเอวของเขา ว่าจริง ๆ แล้วมีรอยสักนั่นหรือไม่...

แต่เมื่อวิ่งเข้าไปใกล้ ๆ ถึงพบว่า สระว่ายน้ำใหญ่มาก เยี่ยเจิ้นถิงว่ายน้ำอยู่กลางสระ จากระยะไกลนั้น เธอมองรอยสักบนเอวของเขาได้ไม่ชัด เห็นเป็นเพียงแค่เงาสีเขียวๆ แถบนึงเท่านั้น แต่มันใจได้แน่แล้ว ว่าหลังเอวของเขามีรอยสักอยู่แน่ๆ ！

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกวิตกกังวลภายในใจ รีบสับเท้าก้าวเข้าไปที่ริมขอบสระอีกฝั่ง

เธออยากเข้าไปใกล้เขาอีกนิดนึง จะได้ดูได้ชัดเจนหน่อย...

แต่เมื่อ เธอเดินเข้าไปใกล้ เขาก็ว่ายไปถึงอีกฝั่งแล้ว เห็นดังนั้นเธอจึงรีบก้าวตามร่างของเขาไปอีกครั้ง

แล้วก็ไล่ติดตามไปอย่างนี้ วนไปรอบใหญ่ๆ...

เยี่ยเจิ้นถิงโผล่ขึ้นมาจากผิวน้ำ ลูบหน้าที่โซกน้ำ แล้วมองมายังเธออย่างเยาะเย้ย

ราวกับมองคนโง่คนหนึ่ง!

"คุณจงใจใช่ไหม" เฟิงเชียนเสวี่ยโน้มตัวลง เหนื่อยเสียจนหายใจหอบ

เยี่ยเจิ้ยถิงเม้มปากยิ้ม เขาดำดิ่งไปใต้น้ำ แล้วว่ายน้ำต่อไป

รอยสักที่หลังเอวเดี๋ยวชัดเดี๋ยวลางภายใต้แสงไฟที่สาดส่องลงมา ราวกับกำลังยั่วยุเฟิงเชียนเสวี่ย

เฟิงเชียนเสวี่ยโกรธมากเสียจนเบือนหน้าหนีพลางเดินจากไป แต่ว่าเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดลงอีกครั้ง...