สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 208

“นังบ้า!” ไป๋ลู่โมโหจนตัวสั่น พุ่งเข้าไปตบหน้าเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างแรง “แกกล้าแย่งผัวฉัน ฉันจะฆ่าแก!!!”

ขณะที่พูด เธอยังคงอยากจะตบเฟิงเชียนเสวี่ยอีก แต่ถูกไป๋ชิวอวี่รั้งไว้...

“ตอนนี้เราต้องแก้ไขปัญหา ตบมันไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก” ไป๋ชิวอวี่เกลี้ยกล่อมเสียงเบาๆ “ตอนนี้บีบบังคับมันไปก็ไม่ได้ เอาเป็นว่าให้เวลามันอีกสองสามวันก็แล้วกัน”

เฟิงเชียนเสวี่ยเอียงศีรษะ ใบหน้าของเธอเจ็บแสบ แต่เธอก็ไม่ได้โต้ตอบ เพียงแต่เก็บหนี้แค้นครั้งนี้ไว้ในใจเงียบๆ

ไป๋ลู่โมโหมาก เธอไม่เต็มใจเลย แต่ก็จำเป็นต้องเชื่อฟังคำพูดของแม่ “ก็ได้ ฉันจะให้เวลาเธออีกสองวัน ถ้าภายในสองวัน เธอไม่ทำตามที่ฉันต้องการ ฉันจะเปิดโปงเรื่องเน่าๆ ของเธอให้หมด ถ้าเธอกล้าไปบอกซือเฮ่าเซวียน ฉันจะเอาเรื่องลูกเธอไปบอกนักข่าวทันที”

“ฉันเข้าใจแล้ว”

......

ทันทีที่ออกจากร้านกาแฟ เฟิงเชียนเสวี่ยถูกนักข่าวกลุ่มใหญ่ไล่ตาม เธอต้องวิ่งอ้อมถนนตั้งกี่สาย จนในที่สุดก็วกเข้าตรอกเล็กๆ ถึงจะหนีพ้น

เธอไม่เข้าใจจริงๆ ที่ไป๋ลู่ทำร้ายเธอแบบนั้น เธอยังไม่คิดจะถือสาอะไรเลย แต่ไป๋ลู่นี่สิ ไม่เพียงไม่รู้สึกผิด กลับยิ่งพยายามทำร้ายเธออย่างหนักหน่วงขึ้นไปอีก...

ตอนนี้เธอถูกพักงาน ชีวิตส่วนตัวก็ยังยุ่งเหยิงเละเทะไปหมด...

เมื่อกลับถึงบ้าน เธอเหนื่อยจนแทบจะหมดแรงแล้ว แต่โทรศัพท์มือถือของเธอก็ยังคงดังไม่หยุด เป็นซือเฮ่าเซวียนที่โทรมา

แค่เห็นชื่อนี้ เธอก็รู้สึกปวดหัวแล้ว จึงตัดสายแล้วบล็อกทิ้ง!

เวลานี้ โลกช่างเงียบสงบ...

เฟิงเชียนเสวี่ยจับหน้าผากที่ร้อนผ่าวของเธอ แล้วเอนตัวลงบนโซฟาเพื่อพักผ่อน แต่แล้ว โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นพวกนักข่าว เธอจัดการบล็อกหมายเลขทีละหมายเลขอย่างหงุดหงิด

ทันใดนั้น เบอร์ที่คุ้นเคยก็โทรเข้ามา...

เมื่อเห็นหมายเลขที่โทรเข้ามาแล้ว เธอต้องชะงักค้าง

หมายเลขนี้ต่างกับของซือเฮ่าเซวียนแค่หลักเดียว ของซือเฮ่าเซวียนคือเลข 9 แต่นี่คือเลข 6

เฟิงเชียนเสวี่ยนึกถึงสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ตอนที่ฉู่จือหันพยายามไล่ตามซือเฮ่าเซวียนอย่างบ้าคลั่ง ถึงขนาดใช้เบอร์โทรศัพท์ที่แทบจะเหมือนกับเขาเลย...

“ฮัลโหล!” เฟิงเชียนเสวี่ยรับสาย

“เฟิงเชียนเสวี่ย กว่าจะโทรติด ฉันเอง ฉู่จือหัน”

เสียงที่คุ้นเคยดังมาตามสาย