สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 209

เฟิงเชียนเสวี่ยให้ที่อยู่ใกล้ๆ บ้านใหม่ของเธอไปและนัดเวลาพบกันในอีกครึ่งชั่วโมง

จากนั้นก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า และจัดทรงผมง่ายๆ แล้วก็ออกจากบ้านไป

ทันทีที่เดินไปถึงจุดนัดพบ รถมายบัคสีดำก็แล่นมาจอด...

เมื่อประตูเปิดออก ขาเรียวยาวคู่หนึ่งก้าวลงจากรถ รอยยิ้มที่สดใสก็ปรากฏขึ้นทันทีที่ถอดแว่นกันแดดออก “ยัยเพิ้ง!”

“จือมั่ว!” เมื่อเห็นฉู่จือมั่ว เธอตะลึงอยู่ครู่หนึ่งถึงจะจำได้

ฉู่จือมั่วดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจากเมื่อหลายปีก่อน จากเด็กหนุ่มที่เคยสดใส กลายเป็นหนุ่มผมยาว รูปร่างผอมบางค่อนข้างเพรียวลม ใบหน้าหมดจดนั่นดูจะหวานขึ้นอีกเล็กน้อย...

ให้ความรู้สึกหล่อเหลาบริสุทธิ์ยิ่งขึ้นไปอีก!

แม้แต่เฟิงเชียนเสวี่ยก็รู้ว่าตัวเองด้อยกว่าเมื่อยืนอยู่ตรงหน้าเขา “นายผอมลงนะ แต่สวยขึ้นมากเลย!”

“จุ๊ๆๆ เคยบอกไปแล้ว ว่าใช้คำว่าสวยกับฉัน”

ฉู่จือมั่วยังคงชอบบีบแก้มของเธอเหมือนเมื่อก่อน

“แต่เธอนี่สิ สวย”

ฉู่จือมั่วหน้าตาหมดจดเหมือนพระเอกในละคร ฟันขาวๆ ตัดกับริมฝีปากแดงเรื่อ ผิวขาวราวหิมะ โครงหน้าและเครื่องหน้าสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ผู้หญิงจำนวนไม่น้อยต้องขอยอมศิโรราบ

ยิ่งตอนนี้เขาไว้ผมยาว แม้จะมัดขึ้นไปอย่างเรียบง่าย แต่ก็ยังคงเป็นความสวยที่แยกไม่ออกว่าชายหรือหญิง!

“ไม่เท่านายหรอก!”

แม้แต่การสนทนาก็ยังเหมือนเดิม ฉู่จือมั่วโอบไหล่ของเธอและประคองเธอเข้าไปในรถ “ขึ้นรถก่อน เดี๋ยวพวกปาปารัสซีจะโผล่มาแล้ว

เฟิงเชียนเสวี่ยมองไปรอบๆ ด้วยความประหม่า ไม่ไกลออกไป ดูเหมือนจะมีคนที่ดูน่าสงสัยจ้องมองเธออยู่

“คาดเข็มขัดแล้วนั่งให้ดีๆ นะ”

ฉู่จือมั่วเตือนก่อนที่จะสตาร์ทรถแล้วพุ่งออกไป

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบหาที่จับคว้าไว้แน่น เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเอนตัวพิงเบาะ

และแล้ว รถคันสีดำด้านหลังก็ขับตามมา แต่ฝีมือขับรถของฉู่จือมั่วนั้นดีมาก เขาคอยจับตาดูทุกฝีก้าว คอยฉวยโอกาสเมื่อได้จังหวะ ไม่นานนักก็สลัดรถคันนั้นออไปได้พ้น