สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 21

เยี่ยเจิ้นถิงสวมแว่นกันแดด ชุดสูทลำลองสีขาวนวล ท่าทางเย็นชาและหยิ่งผยอง

เขาไม่ได้ตอบเฟิงเชียนเสวี่ย แต่ถอดแหวนทองคำสีดำบนนิ้วชี้ของเขาแล้วโยนมันลงในสระว่ายน้ำ

พาลสั่ง “ไปเก็บมันมา!”

“เอ๋?” เฟิงเฉียนเสวี่ยตกตะลึง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเยี่ยเจิ้นถิงถึงทำเช่นนี้

“หือ?” เยี่ยเจิ้นถิงเลิกคิ้วอย่างเย็นชาและจองหอง

“ประธานเยี่ยคะ ฉัน...ฉันทำอะไรให้คุณไม่พอใจหรือเปล่าคะ” เฟิงเฉียนเสวี่ยประหม่าและถามอย่างกังวล “ถ้าเกิดว่าฉันทำอะไรผิด ฉันก็ขอโทษด้วยนะคะ”

“จะเก็บหรือว่าไม่เก็บ” เยี่ยเจิ้นถิงเอ่ยอย่างรวบรัดและเย็นชา

“ฉัน...”

เฟิงเฉียนเสวี่ยยังอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่คิดว่ามันอาจจะทำให้เธอตกงานดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงกลืนความคับข้องใจ ถอดรองเท้าหนัง แล้วไปที่สระว่ายน้ำเพื่อหาแหวน

เธอเพิ่งลงไปในน้ำ ก็หนาวจนตัวสั่น

ในช่วงต้นฤดูหนาว น้ำในสระว่ายน้ำจะเย็นถึงกระดูก และเมื่อลมพัดมา ยิ่งเย็นสุดที่จะทนได้

เฟิงเฉียนเสวี่ยตัวสั่นเทา แต่จำต้องทำ เธอขบฟัน แล้วดำลงไปในสระเพื่อหาแหวน

เยี่ยเจิ้นถิง นั่งลงบนเก้าอี้มองฉากนี้ ริมฝีปากยิ้มเย้ยอย่างได้ใจ...

การหาของชิ้นเล็กขนาดนั้น ในสระว่ายน้ำใหญ่ ก็ไม่ต่างอะไรกับการงมเข็มในมหาสมุทร

เฟิงเฉียนเสวี่ยโอบตัวเองไว้ เธอหนาวจนตัวสั่น หลังจากผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง ในที่สุดเธอก็เจอแหวนวงนั้นซะที

เธอรีบดำลงไปใต้น้ำเพื่อเก็บแหวนขึ้นมา ตอนที่ยืนขึ้นมา เปียกโชกไปทั้งตัว

เธอสะบัดผมยาวไปไว้ด้านหลัง เช็ดน้ำที่เกาะอยู่บนใบหน้า ถือแหวนไว้ตะโกนอย่างดีใจ “หาเจอแล้ว!”

แสงแดดสาดมาที่แหวน สว่างระยิบระยับแสบตา รอยยิ้มของเธอราวกับสบายอกสบายใจเป็นพิเศษ

ริมฝีปากของเยี่ยเจิ้นถิงยกขึ้นอย่างเอาแต่ใจ เขาเกี่ยวนิ้วเฟิงเฉียนเสวี่ยไว้

เฟิงเฉียนเสวี่ยรีบปีนขึ้นฝั่ง และยื่นแหวนให้เขา “ประธานเยี่ยคะ แหวนของคุณค่ะ!”

เยี่ยเจิ้นถิงเงยมองเฟิงเฉียนเสวี่ย สายตาของเขาค่อยๆร้อนขึ้น...

ถึงแม้จะเป็นหน้าสด ก็ยังไม่สามารถซ่อนความงดงามตามธรรมชาติและเผยธาตุแท้นิสัยอันสูงส่งของเฟิงเฉียนเสวี่ยได้!

เสื้อเชิ้ตสีขาวและกระโปรงสีดำแนบกับร่างเพราะเปียกโชก หุ่นสวยเผยทรวดทรงรูปตัวเอสที่สมบูรณ์แบบ พ่นลมหายใจเย้ายวนท่ามกลางแสงแดด