สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 20

เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้นเฟิงเชียนเสวี่ย ส่งลูกๆ ทั้งสามคนขึ้นรถโรงเรียนและรีบไปที่บริษัท

เนื่องจากเธอกำลังจะสาย เธอจึงวิ่งทั้งๆ ที่สวมรองเท้าส้นสูงอยู่ เมื่อเธอวิ่งไปถึงชั้นล่างของบริษัท จู่ๆ รถโรลส์-รอยซ์ เรธคันหนึ่งก็ขับผ่านเธอไปด้วยความรวดเร็ว

เฟิงเชียนเสวี่ยหลบไม่ทันจึงล้มลงกับพื้นด้วยความตกใจ

รถคันนั้นขับเข้ามาใกล้เธอและจอดรถห่างจากเธอเพียงหนึ่งนิ้วเท่านั้น

ห่างแค่นิ้วเดียวเท่านั้น เฟิงเฉียนเสวี่ยเกือบจะได้ไปพบกับยมบาลเสียแล้ว

เธอกลัวมากจนหัวใจเหมือนจะหลุดออกมา แต่คนในรถกลับดูเฉยเมยและไม่สนใจสิ่งใด

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวิ่งเข้าไปช่วยพยุงเฟิงเชียนเสวี่ย แต่กลับตำหนิเธอ "อย่าเดินไปเรื่อยสิ คุณเกือบจะชนรถของท่านประธานแล้ว"

“เห็นชัดๆ ว่าพวกเขาเกือบจะชนฉัน”

เฟิงเชียนเสวี่ยโกรธมากและหันไปมองคนในรถ

บอดี้การ์ดทำหน้าไร้อารมณ์ใดๆ

ในทางกลับกันเยี่ยเจิ้นถิงที่นั่งเบาะหลังกำลังจ้องไปที่เฟิงเชียนเสวี่ยอย่างไม่เป็นมิตรสายตาเต็มไปด้วยความมืดมนและเย็นชา!

เฟิงเชียนเสวี่ยตกใจและงง นี่มันสถานการณ์อะไรกัน

เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นผู้ถูกกระทำ!

เยี่ยเจิ้นถิงส่งสัญญาณหนึ่งทีและรถโรลส์-รอยซ์ เรธก็ขับรถออกไปโดยไม่แยแสเฟิงเชียนเสวี่ย

เฟิงเชียนเสวี่ยโกรธแค้นในใจ แต่เธอทำได้เพียงปัดที่ข้อมือและก้นที่ชาของเธอเบาๆ เท่านั้นและเดินกะเผลกเข้าไปในอาคารของบริษัท

ขณะอยู่ในลิฟต์ เธอนึกถึงสายตาของเยี่ยเจิ้นถิงขึ้นมา เธอรู้สึกงงงวยว่าเธอไปทำให้ เจ้าปิศาจเยี่ยขุ่นเคืองได้อย่างไร

ตั้งแต่เธอเริ่มงานจนถึงตอนนี้ เธอตั้งใจทำงานและทุ่มเทให้กับงานมากและเธอไม่ได้ทำอะไรผิด

ครั้งสุดท้ายที่เธอพบเขาคือภายในห้องทานอาหาร เขาเข้ามาชนเธอทำให้สปาเก็ตตี้ของเธอกระเด็นใส่หน้าเฮ่อเหวินเจ๋อ

เธอคิดว่าเขาจงใจช่วยเธอสั่งสอนเฮ่อเหวินเจ๋อ แต่ดูเหมือนเธอจะคิดมากเกินไป

แปลกจริงๆ!

บางทีเขาอาจเป็นปิศาจเจ้าอารมณ์มาตั้งแต่เกิด ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย!