สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 216

ตอนนี้เฟิงเชียนเสวี่ยเหมือนถูกถอดเสื้อผ้าออกจนหมดและโยนเข้าไปท่ามกลางฝูงชน ไม่สามารถหนีไปที่ไหนได้เลย

คนทั้งโลกกำลังสนุกกับเรื่องน่าขายหน้าของเธอ ชี้หน้าด่าเธอ ถึงขั้นด่าพ่อแม่ของเธอว่าไม่ควรพาเนื้อร้ายก้อนนี้มาสู่โลกใบนี้เลย… 

ส่วนคนที่เคยรู้จักกับเธอมาก่อนนั้นก็รู้สึกอับอายที่เคยคลุกคลีกับเธอมาก่อน ถึงขั้นรู้สึกว่าเธอเป็นความอัปยศอดสู

เฟิงเชียนเสวี่ยในตอนนี้ ถูกคนนับล้านด่าทอและถูกโลกใบนี้ทอดทิ้ง

เธอได้กลายเป็นเป้าที่ทุกคนอยากจะยิงใส่ และฉีกเธอออกเป็นชิ้นๆ…

มือของเฟิงเชียนเสวี่ยที่ถือโทรศัพท์อยู่ยังคงสั่นไม่หาย หัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา

เธอทั้งสับสน หวาดกลัวและทำอะไรไม่ถูก…

ทำอย่างไรดี

ทำอย่างไรดี

“เชียนเสวี่ย เชียนเสวี่ย…” ในสายโทรศัพท์ เสี่ยวลี่ว์เรียนเธอด้วยความกังวล

“ฮัลโหล!” เฟิงเชียนเสวี่ยสับสนวุ่นวายไปหมดแล้ว เธอเริ่มสะอื้นไห้ออกมา

“เสี่ยวลี่ว์ ฉันถูกใส่ร้าย ฉันควรทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี”

“เชียนเสวี่ย ขอโทษนะ ตอนแรกที่ฉันเห็นวิดีโอของเธอกับประธานซือ ฉันก็นึกว่าเธอตั้งใจทำแบบนั้น อยากจะบังคับให้เขามาเป็นของเธอ แต่พอลองดูตอนนี้ เรื่องมันใหญ่มาก ไม่มีอะไรที่เป็นผลดีกับเธอเลย…

…ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเธอจะออกสู่สังคมไม่ได้อีกเลยนะ เธอรีบปรึกษากับประธานซือเถอะ ไม่ต้องเสียเวลาแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นชาวเน็ตเหล่านั้นจะใส่ร้ายป้ายสีเธอ ขุดคุ้ยเรื่องส่วนตัวกับอดีตของเธอและเอามาแฉไม่หยุด ถึงตอนนั้นเธอจบจริงๆ แน่…

…เอาละ ฉันต้องไปทำงานแล้ว เธอรีบโทรหาประธานซือเลยนะ เรื่องแบบนี้ควรจะให้ฝ่ายชายเป็นคนจัดการ”

เสี่ยวลี่ว์กำชับเสร็จแล้วก็ตัดสายไป

เฟิงเชียนเสวี่ยถือโทรศัพท์ไว้ด้วยใจที่วุ่นวายไปหมด แน่นอนว่าเธอไม่สามารถโทรไปหาซือเฮ่าเซวียนได้ และก็ไม่สามารถโทรไปหาเยี่ยเจิ้นถิงได้ด้วย โทรไปหาชายขายบริการก็ไม่มีประโยชน์…

ดังนั้น ตอนนี้คนเดียวที่เธอสามารถขอความช่วยเหลือได้ก็คือ…ฉู่จือมั่ว

ขณะที่เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังจะต่อสายไปหาฉู่จือมั่ว…

เธอก็พบว่าเบอร์เมื่อสี่ปีที่แล้วของฉู่จือมั่วถูกปิดไปแล้ว

ตอนนั้นเองเธอถึงนึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อวานนี้ฉู่จือมั่วใช้โทรศัพท์ของฉู่จือหันติดต่อเธอ เธอไม่รู้เบอร์ใหม่ของฉู่จือมั่วเลยสักนิด