สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 251

เฟิงเชียนเสวี่ยตรวจสอบเส้นทางจากโทรศัพท์มือถือก็พบว่าสุสานอยู่ห่างจากบ้านของเธอไปกว่าเจ็ดสิบกิโลเมตร

“คุณหนูจะไปเยี่ยมคุณท่านหรือคะ วันนี้ไม่ใช่วันเชงเม้งหรือวันครบรอบวันตายของคุณท่าน” แม่จูมีสีหน้าสงสัยขึ้นมาทันที “เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ”

“มีเรื่องอะไรที่ไหนกันคะ ก็แค่รู้สึกคิดถึงพ่อขึ้นมาเลยอยากแวะไปหาน่ะค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกเศร้าใจ “ระยะนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมายจนรู้สึกสับสนวุ่นวายไปหมด แวะไปเยี่ยมท่านสักหน่อย อาจจะมีอะไรดีขึ้น”

“ก็ดีเหมือนกันค่ะ” แม่จูพยักหน้าดวงตาแดงก่ำ “ฝากเคารพคุณท่านด้วยนะคะ”

……

เฟิงเชียนเสวี่ยซื้อดอกคาลล่าลิลลี่ที่พ่อชอบที่สุด ก่อนจะนั่งแท็กซี่ไปยังสุสานชิวซาน

ยามค่ำคืนแวะเวียนมาพร้อมสายฝนพรำๆ ความหนาวเย็นเข้าปกคลุมภายในสุสาน

เมื่อเธอมาถึงด้านหน้าหลุมฝังศพ และได้เห็นภาพของพ่อบนป้ายชื่อด้านหน้า ก็อดจะรู้สึกปวดใจไม่ได้

ในความทรงจำของเธอ พ่อเป็นผู้ชายใจดี สบายๆ และยิ้มง่าย

ทั้งชีวิตของพ่อ ทำแต่บุญกุศลและมีจิตเมตตาต่อผู้คน ทำธุรกิจมาหลายปีไม่เคยด่างพร้อย ยอมให้คนอื่นติดหนี้บุญคุณ แต่ไม่ยอมติดหนี้บุญคุณใคร

ทุกคนที่รู้จักต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เขาเป็นคนดีและมีจิตกุศล!

แต่คนดีแบบนี้กลับถูกคนทำร้ายให้ตายอย่างมีเงื่อนงำ

และนอนอยู่ ณ ที่แห่งนี้เผชิญลมฝนอย่างอ้างว้างเพียงลำพัง

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกทรมานใจอย่างสุดซึ้ง

เธอวางดอกคาลล่าลิลลี่ลงที่หน้าหลุมฝังศพของพ่อ แล้วโค้งคำนับสามครั้ง จากนั้นจึงมาที่ห้องจัดเก็บทรัพย์สินของผู้ตายในสุสาน

เมื่อเจอตู้เซฟของพ่อ เธอใช้วันเดือนปีเกิดของแม่เป็นรหัสในการเปิด ภายในมีกล่องไม้แดงของพ่อวางอยู่!