สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 257

“เธอ...”

“ในเมื่อท่านประธานซืออยากเจอคุณขนาดนี้ ก็ไปพบเขาสิ”

จู่ๆ เยี่ยเจิ้นถิงก็พูดออกมา

เฟิงเชียนเสวี่ยใจเต้นแรงขึ้น เธอเดาว่า เยี่ยเจิ้นถิงคงอยากจะรู้ว่าซือเฮ่าเซวียนต้องการจะทำอะไรกันแน่

แต่เธอต้องการเลี่ยงที่จะเจอหน้าเขา

ถ้าหากว่าเขาทำหรือพูดอะไรอีก ที่ทำให้เยี่ยเจิ้นถิงเข้าใจผิดละก็ เรื่องจะยุ่งไปกันใหญ่

“สหายท่านนี้เข้าใจอะไรง่ายดี” ฉู่จือหันยิ้ม “เชิญทางนี้ค่ะ!”

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่เต็มใจนัก แต่ก็ยังคงเดินตามเธอเข้าไปในห้องวีไอพี

เยี่ยเจิ้นถิงโอบไหล่ของเธอด้วยความสนิทสนม

ฉู่จือหันเห็นดังนั้นก็ยิ้มและพูดว่า “ถ้าหากพี่ชายของฉันรู้ว่าเธอยังชอบอะไรแบบนี้ เกรงว่าเขาคงจะประหลาดใจมาก”

“ถ้าหากเขารู้ว่าเธอคบกับซือเฮ่าเซวียน ก็คงจะยิ่งตกใจหนักกว่าอีก” เฟิงเชียนเสวี่ยโต้กลับด้วยเสียงเย็นชา

ฉู่จือหันตกใจเล็กน้อย ทำทีแกล้งโง่ และพูดว่า “เธอพูดเรื่องอะไร เฮ่าเซวียนกับฉันเป็นแค่เพื่อนกัน ช่วงนี้เขาอารมณ์ไม่ดี ซึมเศร้า และหมดอาลัยตายอยาก ฉันแค่ปลอบโยนเขาในฐานะเพื่อนแปลกตรงไหนหรือ"

“ปลอบโยนกันจนรถขย่มเลยหรือ” เฟิงเชียนเสวี่ยยักคิ้วพลางยิ้มเยาะ

“เธอ...” ฉู่จือหันอึ้งไปครู่หนึ่ง ไม่คิดว่าเธอจะรู้เรื่องนี้ด้วย

แต่ทว่าฉู่จือหันก็ตั้งสติกลับมาอย่างรวดเร็ว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ไม่มีหลักฐาน อย่ามากล่าวหากันนะ!”

วันก่อนที่ร้านอาหาร เธอตั้งใจทำอย่างนั้นก็เพื่อให้เฟิงเชียนเสวี่ยเห็น

เฟิงเชียนเสวี่ยเดาได้ว่าผู้หญิงที่ทำเรื่องอื้อฉาววันนั้นก็คือเธอ เรื่องนี้ไม่น่าแปลกใจ แต่เธอมั่นใจว่า เฟิงเชียนเสวี่ยไม่มีหลักฐาน หากเธอไม่ยอมรับเสียอย่าง ให้ตายเฟิงเชียนเสวี่ยก็ทำอะไรไม่ได้

เฟิงเชียนเสวี่ยกัดฟันด้วยความโกรธ หากเธอไม่ได้เห็นแก่ความสัมพันธ์ของฉู่จือมั่วแล้วละก็เธออยากจะเปิดโปงใบหน้าที่แท้จริงอันน่าเกลียดและเจ้าเล่ห์ของฉู่จือหันเสีย

ในสายตาของเยี่ยเจิ้นถิงการประชดประชันกันระหว่างผู้หญิง ถือเป็นเรื่องน่าเบื่อไร้สาระ

แต่ว่าเมื่อเขาเห็นเฟิงเชียนเสวี่ยเริ่มเถียงสู้ไม่ได้ เขาจึงช่วยเธอพูด “อยากได้หลักฐาน หาเมื่อไหร่ก็เจอ”

“เสวี่ยเอ๋อร์ คุณ คุณมาได้ยังไง” ซือเฮ่าเซวียนทำตัวไม่ถูก แล้วลุกขึ้นยืน “ผมตามหาคุณตลอด แต่ว่า...”

เขาก้มหน้า อยากจะมองเฟิงเชียนเสวี่ย แต่ก็ไม่กล้ามอง

ท่าทางทำอะไรไม่ถูกของเขานั้น ทำให้เฟิงเชียนเสวี่ยตาแดงก่ำขึ้นมาเฉยๆ

แต่เธอไม่ต้องการให้เยี่ยเจิ้นถิงเห็น จึงสูดหายใจลึกๆ แล้วพยายามพูดด้วยน้ำเสียงเฉยชา “ทำไมปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้ สภาพของคุณอย่างนี้ ทำให้ใครดูน่ะ”

“ทำไมเธอพูดแบบนั้นล่ะ” ฉู่จือหันตะคอกด้วยความโมโห

สายตาที่เฉียบคมของเยี่ยเจิ้นถิงกวาดมองมา เธอตื่นตระหนก และหุบปาก

“ใช่ ผมผิดเอง” ซือเฮ่าเซวียนรู้สึกละอายใจมาก “ทั้งหมดเป็นความผิดของผม”

ประโยคนี้ได้สรุปความรู้สึกทั้งหมดของเขาอย่างสมบูรณ์

ใช่สิ ตอนที่ถอนหมั้นก็ทำผิด แต่งกับไป๋ลู่ก็ทำผิด ในใจไม่เคยลืมเฟิงเชียนเสวี่ยก็ทำผิด ระหว่างผลประโยชน์ของบริษัทและเฟิงเชียนเสวี่ย การเลือกข้อแรก ก็ทำผิดอีกเช่นกัน...

ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาทำผิดพลาดมาตลอด