สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 256

“ดูเหมือนว่าพวกเธอจะเป็นพวกเดียวกันนี่” ผู้หญิงปากแดงอีกคนหนึ่งเข้าใจทันที เธอกัดฟันและตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว “ครั้งที่แล้วหลอกเงินพวกเราไป แถมยังทำให้พวกเรามึนสลบไปอีก ครั้งนี้อย่าหวังจะได้โชคดีรอดไปได้!”

“ยืนบื้ออะไรอยู่ จัดการสิ”

ผู้หญิงคนที่ใส่กระโปรงสั้นโบกมือ บอดี้การ์ดหลายคนเดินลูบมือก้าวขึ้นมา

“เฮ้ พวกคุณจะทำอะไรน่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยร้องตะโกนเสียงดังด้วยความตื่นตระหนก “ที่นี่เป็นที่สาธารณะ พวกคุณกล้ามาสร้างความวุ่นวายหรือ”

“ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ก็ให้ราชาโฮสหนุ่มคนนี้ คอยบริการพวกเราทั้งสามคนให้ดีๆ ไม่งั้น พวกเธอสองคนก็จะถูกหามออกไป เธอเลือกเอานะ “ผู้หญิงผมหยิกคนนั้นมองไปที่เยี่ยเจิ้นถิง ดวงตาของเธอเป็นประกาย

“ใช่” อีกสองคนเห็นด้วย “ถ้าหากคืนนี้เขาปรนนิบัติพวกเราเป็นอย่างดี พวกเราจะปล่อยพวกเธอไป”

“อิอิ——”

เฟิงเชียนเสวี่ยแทบจะกระอักเลือดออกมา ถ้าหากว่าเป็นเมื่อก่อน ที่เธอยังไม่รู้ว่าตาโฮสหนุ่มนี่เป็นเยี่ยเจิ้นถิง เธอก็คงจะตัดสินใจให้รับเคราะห์คนเดียว ส่วนตัวเธอก็เผ่นหนีไป

แต่ทว่าตอนนี้ ใครจะกล้า...

“คนเขาถามเธออยู่นะ” เยี่ยเจิ้นถิงบีบคางเธอ และจับเงยขึ้น “พูดสิ!”

“ไม่ได้แน่นอนอยู่แล้ว”

แต่ไหนแต่ไร เฟิงเชียนเสวี่ยไม่เคยเด็ดเดี่ยวขนาดนี้มาก่อน เธอเขยิบสะโพกมาขวางด้านหน้าเขาไว้ แล้วพูดเสียงดัง “เขาเป็นผู้ชายของฉัน ใครอย่าคิดจะมาแตะต้อง!”

แม้จะรู้ว่าการกระทำของเธอนี้น่าสงสัยว่าเป็นเพียงแค่การแสดง แต่เยี่ยเจิ้นถิงก็ยังรู้สึกพึงพอใจจนยิ้มออกมาเล็กน้อย

ในใจเหมือนมีดอกไม้กำลังเบ่งบาน รู้สึกสุขใจอธิบายไม่ถูก

“นังสารเลว รนหาที่ตายใช่มั้ย” ผู้หญิงผมหยิกชี้มาที่เฟิงเชียนเสวี่ย เขากัดฟันก่นด่าด้วยความโกรธ “พูดดีๆ ไม่ชอบ ชอบให้ใช้กำลัง จัดการมันให้ฉันเดี๋ยวนี้”

“ครับ!” บอดี้การ์ดกล้ามโตสองคนเดินขึ้นมาด้านหน้า

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบซุกเข้าไปในอ้อมแขนของเยี่ยเจิ้นถิง

มุมปากของเยี่ยเจิ้นถิงยกขึ้นยิ้มอย่างเยือกเย็น เตรียมจะลงมือ...

“หยุดนะ”

ทันใดนั้น มีเสียงดังขึ้น

“เฟิงเชียนเสวี่ย ดูไม่ออกเลยว่าเธอก็ชอบมาเที่ยวที่แบบนี้ด้วยเหมือนกัน!”

แน่นอนว่าเป็นอย่างที่เฟิงเชียนเสวี่ยคิดไว้ไม่ผิด

ฉู่จือหันมองเยี่ยเจิ้นถิงหัวจรดเท้า มุมปากของเธอยกขึ้นแสดงสีหน้าเย้ยหยัน

“ไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับเธอนะ” เฟิงเชียนเสวี่ยตอบกลับน้ำเสียงเย็นชา แล้วดึงมือของเยี่ยเจิ้นถิงกำลังจะเดินไป

จู่ๆ ฉู่จือหันก็พูดออกมาว่า “เฮ่าเซวียนคิดถึงเธอน่ะ!”

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกกังวลทันที ซวยแล้ว พูดแบบนี้ต่อหน้าเยี่ยเจิ้นถิง เขาคงไม่เข้าใจผิดหรอกนะ

“ตอนนี้เขาอยู่ในห้องวีไอพี” ฉู่จือหันเดินเข้ามา แล้วเชิญชวนพร้อมด้วยรอยยิ้ม “เราต่างก็เป็นเพื่อนเก่ากัน เจอหน้ากันสักหน่อย เธอกลัวอะไรหรือ”

“ไม่มีเรื่องอะไรจำเป็นต้องเจอกัน” เฟิงเชียนเสวี่ยตอบกลับอย่างเย็นชา

“เธอทำผิดแล้วกลัวความผิดหรือไง” ฉู่จือหันจงใจยั่วยุเธอ “หรือว่ากลัวว่าเพื่อนเธอคนนี้จะรู้อะไรเข้า”