สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 255

“เอ่อ...” เฟิงเชียนเสวี่ยพลิกดูกระเป๋าสตางค์ของเธอ มีเงินสดอยู่แค่หนึ่งพันสามร้อยเท่านั้น เธอรู้สึกเสียดาย จึงค่อยๆ มองเขา “เซ็นไว้ได้ไหม”

“ใช้บริการบาร์โฮสแต่เซ็นน่ะหรือ” เยี่ยเจิ้นถิงพูดไม่ออกเลย

“ฉันมีเงินแค่นี้เอง” เฟิงเชียนเสวี่ยหยิบเงินทั้งหมดออกมาจากกระเป๋าเงิน แล้วยัดใส่มือของเขา “คุณลองดูสิว่าพอจะใช้บริการอะไรได้บ้างไหม!”

“ก็ได้!” เยี่ยเจิ้นถิงเก็บเงินเข้ากระเป๋า ลุกขึ้นยืน แล้วดึงเธอออกไป

เยี่ยฮุยกับบอดี้การ์ดรีบตามพวกเขาไป แต่เขากลับโบกมือ “กลับไปให้หมด คืนนี้ฉันจะเที่ยวเอง!”

“เอ่อ...” เหล่าบอดี้การ์ดมองเยี่ยฮุย

เยี่ยฮุยทำได้เพียงถอยหลังกลับ คืนนี้ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรมาก

เยี่ยเจิ้นถิงดึงมือเฟิงเชียนเสวี่ยขึ้นรถ รถแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็มาถึงบาร์

ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่ม เป็นช่วงที่คึกคักที่สุด

ในบาร์คลาคล่ำไปด้วยผู้คน แสงไฟระยิบระยับสวยงาม ชายหนุ่มและหญิงสาวต่างโยกไปตามเสียงเพลงกันอย่างสุดเหวี่ยง

บนเวที นักเต้นสาวเปลื้องผ้ากำลังยักย้ายส่ายสะโพก เคลื่อนไหวด้วยท่าทางเย้ายวน เล่นหูเล่นตากับผู้ชม สวยงามโดดเด่นมาก

เยี่ยเจิ้นถิงสวมหน้ากาก เปลี่ยนเป็นเสื้อโค้ตเท่ๆ แล้วจูงเฟิงเชียนเสวี่ยเดินฝ่าฝูงชนไปที่โซนวีไอพี

เมื่อมาถึงที่บาร์แห่งนี้ ความเกร็ง ความหวาดหวั่น และความระแวดระวัง ในใจของเฟิงเชียนเสวี่ยก็ผ่อนคลายลง เหลือเพียงความรู้สึกสบายใจและเบิกบาน

เธอรู้สึกว่า เมื่อเยี่ยเจิ้นถิงสวมหน้ากากและกลายร่างเป็นหนุ่มโฮสที่ไม่มีออร่าแห่งความน่าสะพรึง เขากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกสนุกสนานและคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด

“คุณ...” ผู้จัดการบาร์แห่งนี้เข้ามาทักทายเยี่ยเจิ้นถิง

เยี่ยเจิ้นถิงทำสัญญาณมือให้เขาถอยกลับ

ผู้จัดการคนนั้นคิดว่า เขายังคงซ่อนตัวตนของเขาต่อหน้าเฟิงเชียนเสวี่ย เกรงว่าตัวเองจะหลุดพูดอะไรเข้า จึงรีบถอยกลับไป

เยี่ยเจิ้นถิงจูงเฟิงเชียนเสวี่ยเดินต่อไป แต่เธอกลับรั้งไว้ แล้วกระซิบบอกเขาว่า “เรามาอยู่ตรงนี้กันดีกว่า ตรงนี้คึกคักดี คืนนี้เราสองคนจะปลดปล่อยด้วยกัน”

เยี่ยเจิ้นถิงมองไปที่ฝูงชนที่เบียดเสียดรอบๆ ตัวเขาแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาเป็นคนไม่ชอบอยู่ใกล้กับคนแปลกหน้า และยังไม่ชอบสถานที่เสียงดังแบบนี้ด้วย

หน้าผากไปชนเข้ากับหน้าอกอันแข็งแกร่งของเขา รู้สึกเจ็บเล็กน้อย แต่เมื่ออยู่ในท่านี้ เธอสามารถได้ยินเสียงหัวใจที่กำลังเต้นแรงของเขาได้พอดี

ทันใดนั้น หัวใจของเธอก็เริ่มจะเต้นตึกตักๆ

ใบหน้าเริ่มเป็นสีแดง งดงามมาก

เยี่ยเจิ้นถิงเห็นหน้าของเธอก็เริ่มรู้สึกหลงใหล เขายื่นมือไปบีบคางของเธอ แล้วก้มลงไปจะจูบเธอ

ทันใดนั้น ด้านหลังก็มีคนเตะเฟิงเชียนเสวี่ยทีหนึ่ง

“โอ๊ย!” ตัวของเฟิงเชียนเสวี่ยกระเด็นไปด้านหน้าเล็กน้อย เธอหันไปมอง “ใครน่ะ!”

“นังแพศยาเป็นเธอจริงๆ ด้วย”

ผู้หญิงวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วนสามคนพร้อมกับบอดี้การ์ด ยืนอยู่ด้านหลังเธอด้วยท่าทีดุร้าย

หนึ่งในนั้นเห็นเยี่ยเจิ้นถิง จึงพูดด้วยความตื่นเต้นว่า “แล้วนี่ไม่ใช่ราชาโฮสหนุ่มขวัญใจของพวกเราเมื่อคราวก่อนหรือ”