สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 254

“วันนี้ดื่มมากหน่อยก็ได้”

เยี่ยเจิ้นถิงชอบที่เห็นเธอมีอาการมึนเมาเล็กน้อย ใบหน้าสีแดงระเรื่อ ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ ดูราวกับจะมีน้ำเอ่อล้นออกมา

“ไม่ได้หรอกค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยลูบหน้าร้อนผ่าวของเธอ “ฉันดื่มไม่เก่ง แถมไม่ค่อยรู้เรื่องไวน์เท่าไร ดื่มไม่กี่แก้วก็เมาแล้ว พอเมาแล้วก็จะทำอะไรเพี้ยนๆ...”

“อืม เคยเห็นแล้ว!”

เยี่ยเจิ้นถิงนึกถึงสภาพเมามายของเธอเมื่อครั้งก่อน ช่างมีความกระตือรือร้นและคึกคัก เหมือนไฟที่กำลังโหมกระหน่ำ พัลวันรอบตัวเขา ทำให้เขาพอใจมาก

ลำคอของเขาขยับเล็กน้อย ความปรารถนาในใจลึกๆ พรั่งพรูออกมาทางแววตา

“มองอะไรน่ะ...” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

ขณะเดียวกัน ผู้จัดการร้านก็ยกอาหารเย็นสุดหรูสไตล์ฝรั่งเศสเข้ามาด้วยตัวเอง

เฟิงเชียนเสวี่ยถามขึ้น “มีเตรียมเค้กไว้หรือเปล่าคะ”

“ไม่มีครับ ผมจะรีบไปเตรียมมาให้เลย” ผู้จัดการตอบทันทีทันใด

“ไม่ต้องหรอก” เยี่ยเจิ้นถิงยกมือขึ้น “ออกไปได้แล้ว”

“ครับ” ผู้จัดการรีบเร่งออกไป

ในห้องทานอาหารขนาดใหญ่ มีเพียงคนสองคนกำลังนั่งทานอาหารกันอย่างเงียบสงบ

เสียงเปียโนที่ไพเราะและโรแมนติกบรรเลงเบาๆ ในห้องอาหาร เคล้าด้วยกลิ่นหอมของไวน์แดงและอาหารรสเลิศ แต่งแต้มค่ำคืนอันแสนโรแมนติกนี้

“ทำไมถึงไม่ให้พวกเขาจัดเตรียมเค้กล่ะคะ แบบนี้ก็ไม่เข้ากับบรรยากาศสิ” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดเสียงเบา

“ไม่จำเป็น” เยี่ยเจิ้นถิงรินไวน์ลงในแก้วของตัวเอง

“แต่ว่า ฉันไม่ได้เตรียมของขวัญมาให้คุณเลย” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกไม่สบายใจ

“คุณคือของขวัญที่ดีที่สุดแล้ว!”

สายตาเสน่หาของเยี่ยเจิ้นถิงเหมือนดั่งไฟ เขารินไวน์ให้เธออีกครึ่งแก้ว

“ฉันดื่มไม่ไหวแล้ว...” ใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ยเริ่มแดงแล้ว

“ดื่มจนเมาก็ไม่เป็นไร มีผมอยู่นี่”

ยังจำได้ถึงครั้งแรกที่รู้จักเขาในฐานะโฮสหนุ่ม เธอกำเริบขนาดไหน ทั้งตะคอกทั้งด่าเขา แถมยังบังคับให้เขาเซ็นสัญญาชำระหนี้ บังคับให้รับแขกเศรษฐินีสามคนที่รวมกันแล้วน้ำหนักร่วมสามร้อยกิโลกรัม...

เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นี้ เธอก็หลุดหัวเราะออกมา “พวกป้าเศรษฐีสามคนนั่นยกเลิกเช็คทั้งหมดเลย วันรุ่งขึ้นเงินล้านนึงของฉันหายวับไปเลย”

“สมน้ำหน้า!” เยี่ยเจิ้นถิงถลึงตาใส่เธอ เมื่อนึกถึงเรื่องนั้น เขายังโกรธไม่หาย “เพื่อเงินแค่ล้านเดียว คุณกลับขายผมเสียนี่ จิตสำนึกของคุณถูกสุนัขกินไปหมดแล้ว!”

“ก็ถูกคุณกินไง!”

เฟิงเชียนเสวี่ยโพล่งออกมา ทันทีที่พูดจบก็รีบเอามือปิดปาก แล้วมองเขาด้วยความกังวลใจ

“ไม่กลัวแล้วหรือ” เยี่ยเจิ้นถิงเลิกคิ้วและจ้องมองเธอ

“ขอโทษ ฉันแค่ล้อเล่นน่ะ...” เฟิงเชียนเสวี่ยเอ่ยขอโทษเสียงเบา

“ไปบาร์มั้ย” จู่ๆ เยี่ยเจิ้นถิงก็ถามขึ้น

“หา?” เฟิงเชียนเสวี่ยงุนงงแล้วถามด้วยความตื่นเต้น “คุณจะไปเป็นหนุ่มบาร์โฮสหรือ”

“เอาเงินมา” เยี่ยเจิ้นถิงยื่นมือมาที่เธอ “เหมาทั้งคืน หนึ่งหมื่น!”