สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 259

“ทำไมคุณถึงเข้าข้างเขาแบบนี้” ซือเฮ่าเซวียนยังไม่ยอมเลิกรา และพูดด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น “ในใจของคุณ คุณคิดว่าเขาเป็นคนดีหรือ”

“ก็พอใช้ได้”

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ได้ต้องการยกย่องเยี่ยเจิ้นถิงต่อหน้าเขา แต่ในความเป็นจริง จากสถานการณ์โดยรวม เยี่ยเจิ้นถิงนั้นแข็งแกร่งกว่าซือเฮ่าเซวียนมาก

“คุณเปลี่ยนไป” ซือเฮ่าเซวียนรู้สึกทุกข์ใจอย่างยิ่ง “แต่ไหนแต่ไรคุณไม่เคยใช้ตัวเข้าแลก ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม แต่ว่าตอนนี้เพียงเพราะอำนาจ คุณก็...ก็...”

ประโยคต่อจากนี้ เขาพูดไม่ออก ในสมองคิดจินตนาการไปถึงฉากรักใคร่สนิทสนมของเฟิงเชียนเสวี่ยกับเยี่ยเจิ้นถิง เขารู้สึกเจ็บจี๊ดในใจเหมือนถูกเข็มทิ่มแทง

“มีใครไม่ชอบกษัตริย์ผู้มีอำนาจบ้าง” เฟิงเชียนเสวี่ยจงใจยั่วยุเขา "ใครเขาจะชอบผู้ชายที่ตกต่ำ และไร้ความสามารถกันล่ะ?"

เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้วมองเธอ ริมฝีปากของเขายกขึ้นด้วยความพึงพอใจ

“คุณ...” ซือเฮ่าเซวียนมองเธอด้วยความประหลาดใจ ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ ราวกับว่านี่ไม่ใช่เฟิงเชียนเสวี่ยที่เขารู้จักเลย

“ไปทำตัวเองให้มันดีเถอะ” เฟิงเชียนเสวี่ยไม่อยากพูดกับเขาต่อแล้ว จึงดึงเยี่ยเจิ้นถิงเดินจากไป

“เฟิงเชียนเสวี่ย!”

ซือเฮ่าเซวียนตะโกนด้วยความโกรธ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกชื่อของเธอตรงๆ

เธอหยุดเดิน ไม่หันไปมอง เพียงรอจนกว่าเขาพูดประโยคสุดท้ายจนจบ

“ผมจะจำสิ่งที่คุณพูดวันนี้ทั้งหมด...” ซือเฮ่าเซวียนพูดด้วยความฮึกเหิม กัดฟัน แล้วพูดทีละคำอย่างชัดถ้อยชัดคำ “ผมจะทำให้คุณรู้สึกเสียใจ สักวันคุณจะต้องเสียใจ!”

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่พูดอะไร แล้วเดินจากไป

ซือเฮ่าเซวียนหยิบขวดไวน์ข้างๆ ขึ้นมา แล้วฟาดลงบนพื้นด้วยความแค้น เหมือนกับว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อเฟิงเชียนเสวี่ย ในเวลานี้ มันได้สลายหายไปโดยสิ้นเชิง...

เฟิงเชียนเสวี่ยก้าวเดินอย่างรวดเร็ว เธอต้องการเพียงออกจากห้องวีไอพีนี้ให้เร็วที่สุด ต้องการออกไปจากชีวิตของซือเฮ่าเซวียน

ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกที่สวยงามต่อเขาที่เธอเก็บรักษามันไว้เสมอมา ก็ได้แหลกสลายไปพร้อมกับเศษแก้วเหล่านั้น ไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว

จริงๆ แล้วเธอรู้ดีว่า ฉู่จือหันต้องการให้เธอไปพบซือเฮ่าเซวียน ก็เพื่อให้เธอได้เห็นสภาพที่อ่อนแอของเขา เพื่อให้เธอพูดคำพูดไม่น่าฟังออกมา เป็นการกระตุ้นเขา

“เมื่อครู่ที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริง...” เฟิงเชียนเสวี่ยเดินตามไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับอธิบายด้วยความร้อนใจ “เมื่อก่อนฉันเข้าใจคุณผิด ตอนนี้มาคิดอย่างรอบคอบ คุณทำงานด้วยความละเอียดถี่ถ้วน เป็นไปได้ว่า โครงการของกลุ่มบริษัทซือไม่สามารถทำกำไรได้เท่าไหร่ คุณก็เลย...”

“เธอเข้าใจผิดแล้ว!” เยี่ยเจิ้นถิงตัดบท แล้วพูดอย่างเรียบเฉย “โครงการที่มาเสนอฉัน ต่างก็ไม่ได้กำไรทั้งนั้น พวกเขามาหาฉัน ก็เพื่อต้องการให้ฉันช่วยให้พวกเขามีกำไร

จริงๆ แล้วฉันสามารถให้โอกาสแก่กลุ่มบริษัทซือได้ แต่ว่าคนอย่างซือเฮ่าเซวียน ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษผู้บริสุทธิ์ แต่ก็ต้องการหาเงินจากฉันด้วย ทำให้ฉันรู้สึกรังเกียจ ก็เลยริบโอกาสนั้นคืนซะ

แน่นอนว่า เธอพูดถูกมากๆ เรื่องหนึ่ง เมื่อพวกเขาเอาความอยู่รอดของตัวเอง มาใส่ไว้ในมือของฉัน ฉันก็สามารถให้พวกเขาอยู่ หรือให้พวกเขาตายก็ได้ ไม่ว่าจะอยู่หรือตาย ล้วนขึ้นอยู่กับอารมณ์ของฉันทั้งสิ้น!

ส่วนเรื่องอารมณ์ความรู้สึกนั้น...”

เขาบีบคางเธอ แล้วกัดริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธอ “มันขึ้นอยู่ที่เธอ!”

อาการเจ็บปวดและชาแวบขึ้นมา เขาเตือนเฟิงเชียนเสวี่ยว่า ความเป็นความตายของเธอ ก็อยู่ในมือของเยี่ยเจิ้นถิงเช่นกัน จะอยู่หรือจะตาย ล้วนขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเขา...

และอารมณ์ของเขา ก็ขึ้นอยู่ที่เธอ