สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 263

เยี่ยเจิ้นถิงหรี่ตาลงเล็กน้อย นัยน์ตาของเขาฉาบไปด้วยความเย็นยะเยือก แต่แล้ว เขาก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร

เพียงแค่หยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ออกมาจากกระเป๋าและหมุนเล่นในฝ่ามือ!

“โทรศัพท์มือถือล่ะ?”

กว่าจะรู้ตัวว่าไม่ได้พกโทรศัพท์มือถือมาด้วย เฟิงเชียนเสวี่ยก็วิ่งไปไกลกว่าสองร้อยเมตรแล้ว แถมวันนี้ เธอยังเอาเงินสดทั้งหมดในตัวให้เยี่ยเจิ้นถิงไป ทำให้ตอนนี้เธอไม่มีเงินติดตัวเลยสักแดงเดียว

เธอเงยหน้าขึ้นมองไปรอบๆ ที่นี่อยู่ห่างจากที่เธออาศัยอยู่ราวห้าสิบกว่ากิโลเมตร...

เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเดินกลับ

ถ้าไม่มีโทรศัพท์มือถือ ก็ไม่มีเงิน ก็กลับบ้านไม่ได้ ทำอย่างไรดี

ตอนนี้ดึกมากแล้ว มีเพียงร้านสะดวกซื้อเท่านั้นที่เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ร้านค้าอื่นๆ ก็ปิดทำการกันไปหมดแล้ว

ไม่มีที่ไหนให้หลบ

นอกจากนี้ ยังไม่มีโทรศัพท์สาธารณะ หรือแม้กระทั่งรถแท็กซี่

ดังนั้น...

เธอถอนหายใจยาวแล้วหันหลังเดินกลับไป

ช่างเถอะ  

ลืมมันไปเถอะ ถูกเจ้าปีศาจเยี่ยเล่นงาน ยังดีกว่าโซซัดโซเซอยู่ข้างนอก

......

“คุณคะ คุณต้องการผ้าอนามัยยี่ห้อไหน” คุณป้าพนักงานถามด้วยความกระตือรือร้น

“อะไรก็ได้” เยี่ยเจิ้นถิงเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ ไม่เกินสามนาที ผู้หญิงคนนั้นต้องกลับมาแน่นอน

“คุณคะ ต้องการสำหรับกลางคืนหรือกลางวันคะ” คุณป้าพนักงานเอ่ยถาม

“ได้ทั้งนั้น” เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด 

“เอาแบบมีปีกด้วยไหม” คุณป้าพนักงานถามขึ้นอีกครั้ง

เยี่ยเจิ้นถิงยกมือขึ้นกุมขมับ เขารู้สึกปวดหัว “เอามาอย่างละนิดแล้วกัน”

“อย่างละนิด?” คุณป้าพนักงานยังคงซักไซ้ “คือหนึ่งยี่ห้อ แต่ละรุ่น รุ่นละนิด หรือว่าแบบมีปีกและไม่มีปีกอย่างละนิดกันคะ หรือว่า...”

“หุบปาก!” ในที่สุดเยี่ยเจิ้นถิงก็ทนไม่ไหวอีกต่อไประเบิดความโกรธออกมา

“คุณคะ คุณไม่บอกให้ชัดเจน ฉันก็ไม่รู้ว่าคุณต้องการอะไรนี่นา...”

คุณป้าพนักงานยังคงสอบถามอย่างละเอียด

เวลานี้ เยี่ยเจิ้นถิงกำหมัดแน่นแล้ว