สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 265

เฟิงเชียนเสวี่ยหัวเราะออกมา “ทำไมคุณถึงได้น่ารักแบบนี้ ดูทึ่มๆ...”

“ไม่ถูกหรือ” เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้วขึ้นและคิดไม่ออกว่าตนเองพลาดตรงไหน

“เปล่า ก็แค่รู้สึกว่าคุณน่ารักมาก” เฟิงเชียนเสวี่ยยกมือขึ้นกุมใบหน้าของเขา “ถ้าคุณเป็นแบบนี้ไปตลอดคงจะดีไม่น้อยเลย”

จู่ๆ เธอก็ค้นพบว่าเขาที่ไม่อารมณ์เสียดูมีเสน่ห์มากแค่ไหน

“ผมแค่ไม่อยากเห็นอยู่ในสภาพใกล้ตายแบบนี้” เยี่ยเจิ้นถิงเบือนหน้าหนีอย่างเย็นชาพลางยกถ้วยน้ำขึ้นมาส่งให้เธอ “ดื่มได้แล้ว!”

“ขอบคุณค่ะ!” เฟิงเชียนเสวี่ยรับถ้วยอย่างระมัดระวัง และดื่มน้ำขิงน้ำตาลทรายแดงอย่างช้าๆ

ตอนที่เธอคลอดเด็กๆ ทั้งสามคน เครื่องไม้เครื่องมือของสถานพยาบาลในชนบทค่อนข้างจำกัดส่งผลให้เธอเจ็บป่วยเรื้อรัง และการไม่ได้อยู่เดือนครบก็ทำให้ร่างกายของเธอค่อนข้างอ่อนแอและป่วยง่ายจากความเย็น แล้วยังมีอาการปวดประจำเดือนร่วมด้วยอีก

ปกติในช่วงมีประจำเดือน แม่จูจะต้มน้ำขิงน้ำตาลทรายแดงในหม้อตุ๋นเล็กๆ ไว้ให้เธอดื่มโดยเฉพาะ เพื่ออบอุ่นร่างกายและบรรเทาอาการปวด

รอบนี้ประจำเดือนมาเร็วกว่าปกติ เดิมทีเธอคิดว่าจะต้องเผชิญกับความเจ็บปวดอยู่บ้าง แต่คาดไม่ถึงเลยว่าเยี่ยเจิ้นถิงจะเอาใจใส่เธอเช่นนี้...

ความอบอุ่นที่เจือปนอยู่ในน้ำขิงน้ำตาลทรายแดงได้กระตุ้นความสุขให้เปี่ยมล้นอยู่ในหัวใจของเธอ

หลังจากดื่มเสร็จแล้ว เฟิงเชียนเสวี่ยก็วางถ้วยลงพลางเลียริมฝีปากไปด้วย เธอรู้สึกสบายตัวขึ้นมาก เธอโน้มตัวกำลังจะวางถ้วยลงไป

แต่ชายหนุ่มหยิบถ้วยจากมือของเธอวางลงข้างๆ แล้วก็หยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดปากให้เธอ

เธอตกตะลึง การเคลื่อนไหวของเขาช่างเป็นธรรมชาติ ราวกับเป็นไปตามสัญชาตญาณ

แต่ในความคิดของเฟิงเชียนเสวี่ย กลับเป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง

“นอนเถอะ” เยี่ยเจิ้นถิงเลิกผ้าห่มขึ้นแล้วล้มตัวลงนอน จากนั้นก็เอื้อมมือโอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

ใบหน้าของเธอแนบชิดกับคอของเขา ผมยาวนุ่มสลวยของเธอกระจายไปทั่วหมอน และผิวที่ขาวเนียนดุจไข่มุกของเธอก็แนบไปกับร่างกายของเขาราวกับผ้าไหม

ท่วงท่าและการเคลื่อนไหวนี้ทำให้หัวใจของทั้งสองใกล้ชิดกันมากขึ้น

เขาลูบไหล่ของเธอเบาๆ และอดไม่ได้ที่จะจูบหน้าผากของเธอ แต่เขาคิดว่ามันไม่พอ ฝ่ามือใหญ่ของเขากุมใบหน้าของเธอไว้แล้วดึงเข้าหาตัว

จากนั้น จุมพิตที่ละเอียดอ่อนก็จรดไปที่เปลือกตา ปลายจมูก ติ่งหู และริมฝีปาก...

เฟิงเชียนเสวี่ยหลับตาพริ้ม เคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบที่อ่อนโยนของเขา และแนบชิดกับเขาอย่างระแวดระวัง ไม่กล้าขยับตัว

เธอรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่หนักขึ้นของเขา พลางกังวลว่าเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้...

เขามักจะเป็นแบบนี้ ตื่นก่อนเธอและจากไปอย่างเงียบๆ เสมอ

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกผิดหวังในใจอยู่เล็กน้อย แต่เธอก็ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ และได้เห็นกระดาษโพสต์อิทที่คุ้นเคย

[ตื่นแล้วก็โทรหาผู้จัดการให้มาส่งอาหารเช้า เขาจะจัดรถไปส่งคุณที่บ้าน ส่วนเสื้อผ้าก็อยู่ในตู้!]

แถมยังลงนามทิ้งท้ายว่า ‘โฮสหนุ่ม’!

เมื่อเห็นชื่อที่ลงท้ายนี้ เธอหัวเราะออกมา

เธอดึงกระดาษโพสต์อิทออกมาแล้วเก็บใส่กระเป๋าอย่างระมัดระวัง

เธออยากจะเก็บไว้เพื่อระลึกถึงความอบอุ่นของเขาเมื่อคืนนี้ ถือว่าเป็นความคิดคำนึงที่แสนสวยงามอีกครั้งหนึ่ง...

หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เฟิงเชียนเสวี่ยก็โทรศัพท์หาผู้จัดการเพื่อให้ช่วยส่งรถมารับเธอกลับบ้าน เธอเตรียมจะกลับไปร่วมมื้อเช้ากับพวกเด็กๆ

ทันทีที่เดินออกจากห้อง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ครูใหญ่หลิวจากโรงเรียนอนุบาลโทรศัพท์มา...