สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 282

“ใช่ค่ะ ประธานเฉียวเก่งจริงๆ เหอๆ” เหวินลี่หัวเราะ “ประธานหลิงคะ ฉันไปส่งคุณที่ห้องดีกว่าค่ะ อีกเดี๋ยวฉันจะให้เสี่ยวเฟิงนำแฟรชไดรฟ์ไปส่งให้”

“ก็ได้ค่ะ อาบน้ำนานอะไรขนาดนั้น...”

หลิงหลงกวาดสายตาไปทั่วห้องอีกครั้ง และเจอรองเท้าหนังของผู้ชายที่อยู่หน้าห้องน้ำ สายตาของเธอแข็งกร้าวขึ้นมาทันทีและมีความเย็นยะเยือกเสียดแทงเข้าไปในกระดูก...

หลิงหลงคว้าไปที่กระเป๋าแบรนด์ดังรุ่นลิมิเต็ดทันทีจนมันก็บิดเบี้ยวไม่เป็นทรง

สีหน้าของเธอแข็งกร้าวและมืดมนทันที

แต่เธอกลับยกมุมปากขึ้นและพูดด้วยท่าทางสงบนิ่ง “ถ้าอย่างนั้นก็คงต้องรบกวนคุณแล้ว อีกเดี๋ยวให้เสี่ยวเฟิงเอาของไปให้ที่ห้องของฉันแล้วกัน ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอพอดี”

“ได้ค่ะๆ” เหวินลี่รีบส่งเธอออกไป “ลำบากหน่อยนะคะ คุณสามารถนอนกลางวันก่อนก็ได้ค่ะ อีกเดี๋ยวพวกเราจะไปหาคุณตอนบ่ายสองโมง”

“ค่ะ”

หลังจากส่งหลิงหลงออกไปแล้ว เหวินลี่ก็ถอนหายใจออกมายาวๆ จากนั้นก็รีบปิดประตูและออกไปอย่างรีบร้อน

ภายในห้องอาบน้ำ เฟิงเชียนเสวี่ยทุบหน้าอกของเยี่ยเจิ้นถิงด้วยความโกรธ “ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ...”

“อย่าเสียงดัง!” เยี่ยเจิ้นถิงกัดริมฝีปากของเธอ และมอบความรักสุดร้อนแรงให้เธอ

เฟิงเชียนเสวี่ยกัดไปที่ไหล่ของเขาด้วยความเกลียดชัง และทิ้งรอยฟันลึกเป็นแถวยาวไว้

...

ผ่านไปครู่ใหญ่ๆ เยี่ยเจิ้นถิงถึงจะปล่อยเฟิงเชียนเสวี่ยลง จากนั้นก็ใช้ผ้าเช็ดตัวคลุมตัวเธอไว้และอุ้มเธอออกมาจากห้องอาบน้ำ

เขาโยนเธอลงบนเตียงอย่างรุนแรง จากนั้นก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดผมอยู่บนโซฟา

“คุณน่ารังเกียจจริงๆ เลย” เฟิงเชียนเสวี่ยหยิบหมอนใบหนึ่งขึ้นมาและโยนไปทางเขา จากนั้นก็ด่าเขา “ไปอยู่กับหญิงอื่นทุกวัน อยู่บนเตียงร่วมรักกันเป็นร้อยครั้ง ตอนนี้ยังมาแตะต้องฉันอีก!”

หมอนโดนตัวของเยี่ยเจิ้นถิงและร่วงลงไปที่พื้น

เยี่ยเจิ้นถิงชะงักไปครู่หนึ่ง เงยหน้าขึ้นมองเฟิงเชียนเสวี่ย “ทำงานหนักมาหลายวันคือการร่วมรักกันหลายร้อยครั้ง?”

“หรือว่าไม่ใช่หรืออย่างไร” เฟิงเชียนเสวี่ยจ้องเขาอย่างโกรธเคือง

“อืม...” เยี่ยเจิ้นถิงเช็ดผมต่อ “ดูท่าคุณคงจะยอมรับกำลังกายของผมมาก!”

เธอไม่รู้จริงๆ ว่าเขาคิดอย่างไร ทั้งๆ ที่มีหลิงหลงอยู่แล้ว ทำไมถึงยังไม่ยอมปล่อยเธอไปอีก

ก๊อกๆ ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น “เสี่ยงเฟิง ฉันเหวินลี่นะ ฉันเข้าไปได้ไหม”

“รอสักครู่นะคะ” เฟิงเชียนเสวี่ยสวมเสื้ออย่างรวดเร็วและเดินไปเปิดประตู “พี่เหวิน!”

“ฉันกำลังหาแฟรชไดรฟ์ของฉันอยู่ เธอเห็นบ้างไหม” เหวินลี่ถาม

“น่าจะอยู่ในกระเป๋าเอกสารค่ะ เดี๋ยวฉันลองหาดูค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยกลับเข้าไปในห้องและตามหาของทันที

เหวินลี่ยืนอยู่หน้าประตูไม่ได้เดินเข้าไป

เพียงไม่นาน เฟิงเชียนเสวี่ยก็เจอแฟรชไดรฟ์อยู่ในกระเป๋าของตัวเอง “อยู่นี่นี่เอง”

“ดีมากเลย” เหวินลี่รีบรับแฟรชไดรฟ์มา “เดี๋ยวฉันเอาไปให้ประธานหลิงเอง เธอพักผ่อนเถอะ”

“เธอให้ฉันเป็นคนเอาไปส่งไม่ใช่หรือคะ” เฟิงเชียนเสวี่ยโพล่งออกไป