สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 286

“เอ่อ…” เหวินลี่ชี้ไปที่เยี่ยฮุยอย่างประหลาดใจ “ผู้จัดการฮุย คุณเป็นไร…”

“ฮ่าๆๆ…” หลิงหลงหัวเราะอย่างมีความสุข “อาฮุย นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณเป็นแบบนี้ หาดูได้ยาก”

เยี่ยฮุยรีบปิดจมูกเพื่อหลบเลี่ยง ในใจตื่นตระหนก ยังดีที่ประธานเยี่ยไม่อยู่ มิฉะนั้นเขาตายแน่

ดีไม่ดีอาจโดนควักลูกตาออกมา!

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ได้สนใจอากัปกิริยาของเยี่ยฮุย เธอกวาดตามองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเยี่ยเจิ้นถิง

“เจิ้นถิงล่ะ” หลิงหลงไล่บี้ถามยิ้มๆ

“ประธานเยี่ยมีธุระต้องทำจึงไปก่อนครับ” เยี่ยฮุยก้มศรีษะและพูด “เขาให้ผมมารับพวกคุณ”

“คุณไปคันเดียวกับพวกเสี่ยวเฟิงเถอะ ฉันจะนั่งรถของฉัน”

หลิงหลงใช้โอกาสสร้างโอกาส และทิ้งรอยยิ้มที่มีความนัยให้เยี่ยฮุย

“แต่…”

เยี่ยฮุยยังไม่ทันพูด หลิงหลงก็ตรงไปขึ้นรถของตัวเอง และรถก็ได้พุ่งออกไป

เยี่ยฮุยได้แต่เชิญเฟิงเชียนเสวี่ยและเหวินลี่ขึ้นรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอม

ขึ้นรถแล้ว เยี่ยฮุยนั่งข้างคนขับ เขาก้มศรีษะ ไม่กล้ามองเฟิงเชียนเสวี่ย

เหวินลี่อึดอัดใจเล็กน้อย และค่อนข้างเป็นกังวล

เฟิงเชียนเสวี่ยกลับสงบนิ่ง เอาแต่มองทิวทัศน์นอกหน้าต่างตลอดทาง ตอนนี้เธอแทบอยากจะให้แผนการของหลิงหลงประสบความสำเร็จ เธอจะได้โดนเยี่ยเจิ้นถิงทอดทิ้งไปเร็วๆ

ถึงเวลานั้น เธอก็สามารถลาออกและไปจากเซิ่งเทียน พาแม่จูและลูกๆไปใช้ชีวิตที่เมืองอื่น

มีเงินของบิดาที่ทิ้งไว้ให้เธอก้อนนั้น เธอและลูกๆก็ไม่ต้องกังวลไปตลอดชีวิตแล้ว…

เธอคิดไว้เรียบร้อยดีแล้ว เธอและแม่จูจะเปิดร้านเค้กสวยๆร้านหนึ่ง เพราะว่าลูกๆทั้งสามคนชอบกินเค้ก แบบนี้ พวกเด็กๆก็สามารถกินเค้กฝีมือของแม่และคุณยายได้ทุกวัน

ครอบครัวอยู่ด้วยกันพร้อมหน้า ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายและมีความสุข…

ขณะที่เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังคิดฟุ้งซ่าน รถก็ได้มาถึงห้องจัดเลี้ยงของสนามกอล์ฟหลูซาน

คืนนี้ลมแรงมาก เมื่อลงมาจากรถ กระโปรงของเฟิงเชียนเสวี่ยก็ปลิวขึ้นมา เธอรีบใช้มือปิดกระโปรง

เมื่อหลิงหลงเดินเข้าไป ทุกคนต่างมองเธอเป็นตาเดียวกัน มีหลายคนเข้ามาทักทายเธออย่างกระตือรือล้น

ทุกคนสังเกตุที่เฟิงเชียนเสวี่ย หลายคนกระซิบกระซาบถามหลิงหลงถึงสถานะของเฟิงเชียนเสวี่ย

หลิงหลงดึงเฟิงเชียนเสวี่ยมา และแนะนำให้กับทุกคนว่า “นี่คือเฟิงเชียนเสวี่ยเพื่อนของฉัน ฉันพาเธอออกมาหาความรู้เพิ่มเติม ฝากทุกคนดูแลด้วยนะ!”

เฟิงเชียนเสวี่ยด่าคำว่า “เย-แม่” ในใจ นังตอแหลนี่ช่างไร้ยางอายจริงๆ…

หาความรู้เพิ่มเติม?

หลิงหลงบอกกับทุกคนอย่างชัดเจนว่า เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยเห็นโลกกว้าง สวยแต่ไร้สมอง จัดการได้ง่าย

“สวยจริงๆ!” ผู้ชายหลายคนรีบรายล้อมเข้ามา และเชิญเฟิงเชียนเสวี่ยออกไปเต้นรำ

เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังจะปฏิเสธ เสียงของผู้ชายคนหนึ่งก็ดังมา “เธอเต้นรำไม่เป็น!”

ตามมาด้วย มือเรียวขาวคู่หนึ่งใช้สูทสีดำคลุมไปที่ด้านหลังของเฟิงเชียนเสวี่ย

เฟิงเชียนเสวี่ยหันกลับไปมอง ก็อดฉงนไม่ได้…