สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 289

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบปิดประตู และเปลี่ยนเสื้อผ้ากับหญิงสาว

แม้ว่ารูปร่างของเด็กสาวจะไม่ดีเท่าเธอ แต่ส่วนสูงไม่ต่างกับเธอมาก ชุดราตรีสั้นจึงสวมได้พอดีตัว

แต่หลังจากที่เฟิงเชียนเสวี่ยสวมขึ้นมาแล้ว ชุดที่เรียบง่ายก็ดูสง่างามขึ้นมาทันที!

เพื่อป้องกันไม่ให้ใครจำเธอได้ เฟิงเชียนเสวี่ยได้หาผ้าคลุมลูกไม้สีขาว ทำเป็นผ้าคลุมหน้า ปกปิดใบหน้าของเธอ เผยให้เห็นเพียงดวงตาที่สดใสมีชีวิตชีวาคู่หนึ่ง…

“พี่เก่งมาก แบบนี้ก็ไม่มีใครจำได้แล้วค่ะ!”

หญิงสาวอุทานอย่างตื่นเต้น

“เดี๋ยวหนูรอพี่อยู่ตรงนี้ พี่แสดงเสร็จจะกลับมา” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดกำชับ และเอากระเป๋าให้หญิงสาว “ช่วยเก็บรักษาไว้ให้พี่ด้วยนะ”

“อื่อๆ” หญิงสาวพยักหน้าติดๆกัน “พี่คะ หนูชื่อเกาถิง เป็นนักเรียนของวิทยาลัยไห่เฉิง พี่ชื่ออะไรคะ”

“พี่ชื่อเฟิงเชียนเสวี่ย” ตอนที่เฟิงเชียนเสวี่ยพูดอยู่นั้น ก็มีเสียงเคาะประตู ตามมาติดๆด้วยเสียงโมโหจากผู้จัดการฟาง “ทำไมถึงล็อคประตู เกาถิง จะแสดงไหม?”

เกาถิงตื่นตระหนกในทันที กระซิบถาม “ทำยังไงดีคะ”

“ไม่ต้องกลัว” เฟิงเชียนเสวี่ยเอากล่องยาและเกาถิงยัดเข้าไปฉากกั้นด้านหลังพร้อมกัน จากนั้นหยิบโน๊ตเพลงเดินออกไป

“เธอทำบ้าอะไร?” เมื่อผู้จัดการฟางเห็นเฟิงเชียนเสวี่ยก็เข้าใจผิดคิดว่าเป็นเกาถิง “สวมผ้าคลุมหน้าทำไม มือของเธอไหวหรือเปล่าเนี้ย…”

ผู้จัดการฟางก้มหน้ามองดูมือของเฟิงเชียนเสวี่ย ก็เห็นว่าไม่มีอาการบาดเจ็บ มีเพียงรอยแผลเป็นที่หลังมือซ้ายซึ่งใกล้จะหายดี

“เธอ…” ผู้จัดการฟางชะงักไปครู่หนึ่ง

“ฉันจะขึ้นเวทีแล้ว” เฟิงเชียนเสวี่ยไม่รอให้เธอได้สติ ก็หยิบโน๊ตเพลงเดินไปทางห้องจัดเลี้ยง

“เธอ เธอคือใคร อย่าทำฉันเละตุ้มเป๊ะนะ” ผู้จัดการฟางรีบวิ่งไล่ตามไป

ในเวลานี้ การแสดงของไวโอลินได้จบลงแล้ว เฟิงเชียนเสวี่ยหยิบโน๊ตเพลงขึ้นไปบนเวที…

“นี่…” ผู้จัดการฟางอยากไล่ตามไป แต่สปอตไลท์ส่องลงมา เธอรีบก้าวถอยหลัง ยืนอยู่ข้างเวทีและมองไปรอบๆอย่างวิตกกังวล

เฟิงเชียนเสวี่ยโค้งคำนับหน้าเปียโน จากนั้นนั่งลง เริ่มเล่นเพลง Croatian Rhapsody