สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 299

“อย่าโกรธจนเสียสุขภาพ” เยี่ยเจิ้นถิงปลอบเขาด้วยคำพูดที่จริงใจ “อายุมากแล้ว เปิดใจมากหน่อย ลูกหลานก็มีทางริดของตัวเอง…”

“แกมันไอ้สารเลว ฉันจะตีแกให้ตาย___”

คุณท่านเยี่ยคำรามด้วยความโกรธ ต่อจากนั้น ก็ได้ยินเสียง “ปังๆๆ” หลายครั้ง

เฟิงเชียนเสวี่ยเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ เธอปิดปากและไม่กล้าส่งเสียง หัวใจจะวาย

เยี่ยเจิ้นถิงโดนตีจริงเหรอ

เขาคงจะไม่…

“คุณปู่ดูตัวเองสิ ตีคนก็ไม่เจ็บ คงแก่แล้วจริงๆ…”

เสียงของเยี่ยเจิ้นถิงมาพร้อมความสนุกสนาน

“แกมันสารเลว…แก…”

คุณท่านเยี่ยโกรธจะตายอยู่แล้ว จากนั้นก็เริ่มหายใจไม่ออก

“คุณปู่!” เยี่ยเจิ้นถิงรีบปลอบประโลม “คุณปู่ไม่เป็นไรใช่ไหม ยาอยู่ที่ไหน”

“ใครก็ได้!”

จากนั้นมีเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบดังมาจากห้องข้างๆ

เฟิงเชียนเสวี่ยกุมหน้าอก เดินไปเดินมาในห้อง

หวังว่าคุณท่านจะไม่อะไร มิฉะนั้นเธอจะลำบากมากกว่านี้

“คุณปู่ เป็นอะไรไปคะ อย่าทำหนูตกใจสิ” มีเรียกอย่างกังวลของหลิงหลงดังมาจากห้องข้างๆ “นี่เกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้ยังดีๆยู่เลย”

“เงียบ!” เยี่ยเจิ้นถิงตะโกน

ในไม่ช้า ห้องข้างๆก็มีการเคลื่อนไหว ตามด้วยเสียงของเยี่ยเจิ้นถิง “ออกไปให้หมด”

“ครับ” คนกลุ่มนี้ล่าถอยไป

“คุณปู่ หนูประคองกลับห้องนะคะ” เสียงน่ารักน่าเอ็นดูของหลิงหลงดังขึ้น

“ฉันเองเถอะ” เยี่ยเจิ้นถิงเตรียมตัวจะเข้าไปประคอง

“แกไปให้พ้น” คุณท่านเยี่ยตะโกนด้วยความโกรธ “แกไอ้สารเลว แกจงใจทำให้ฉันโมโหตาย!”

“มิกล้า!” เยี่ยเจิ้นถิงพูดเสียงต่ำ