สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 30

ทั้งหมดนี้เป็นร้านอาหารระดับไฮเอนด์ที่มีชื่อเสียงในไห่เฉิงและพวกเขาต้องจองที่นั่งล่วงหน้าครึ่งเดือน จะทำยังไงให้ได้ของเหล่านี้ภายในครึ่งชั่วโมงกัน

เขาจงใจแกล้งเธอชัดๆ

“ใช่แล้ว...”เยี่ยฮุ่ยหันกลับมาและเสริมว่า "ถ้าภายในครึ่งชั่วโมงยังไม่มาส่งอาหารเช้า พรุ่งนี้ก็เตรียมย้ายไปแผนกทำความสะอาดได้เลย"

“…”

เฟิงเชียนเสวี่ยอยากจะกำหมัดแล้วแผดเสียง “ไม่ทงไม่ทำมันแล้ว!”

ปากของเธอขยับขมุบขมิบ เสียงพูดอยู่ในลำคอ…

ในขณะนี้ เยี่ยเจิ้นถิงเดินเข้าไปในลิฟต์ เขาหันกลับมาอย่างสง่างาม และยกมุมปากยิ้มชั่วร้าย

“ฉัน...”

เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังจะเอ่ยปากพูด ประตูของลิฟต์ก็ปิดลงไปแล้ว

เธอหลับตาแน่น กัดฟัน และดุตัวเองในใจว่าไร้ประโยชน์

"เสี่ยวเฟิง เสี่ยวเฟิง!" การเรียกของต้าเว่ยขัดจังหวะความคิดของเฟิงเชียนเสวี่ย "เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม "？”

“ไม่เป็นอะไร” เฟิงเชียนเสวี่ยทำหน้าบูดบึ้ง“ฉันไม่น่าปากพล่อยเลย ก็อยู่ดีๆ แท้ๆ ทำไมต้องไปซื้ออาหารเช้าให้ปีศาจเยี่ยด้วยล่ะ?”

“ปีศาจเยี่ย?เธอหมายถึงประธานเยี่ยเหรอ”จู่ๆต้าเว่ยก็ดูรู้สึกเคร่งเครียดขึ้นมา “อย่าให้คนนอกได้ยินเชียว ไม่งั้นเธอได้จบเห่แน่ คราวหน้าอย่าเรียกแบบนั้นอีก"

"ตอนนี้ฉันควรจะทำยังไงดี" เฟิงเชียนเสวี่ย อยากจะร้องไห้โดยที่ไม่ให้มีน้ำตา "จะให้ฉันซื้อของเหล่านั้นภายในครึ่งชั่วโมง มันยากจนแทบเป็นไปไม่ได้"

"ฉันไม่เคยได้ยินชื่อของพวกนี้มาก่อน" ต้าเว่ยมองดูเธออย่างเห็นใจ "ฉันก็ไม่เคยไปสถานที่หรูๆ แบบนั้น ปกติพวกเรามักจะกินอาหารที่ห้องอาหารชั้นเจ็ด"

"มีห้องอาหารอยู่ที่ชั้นเจ็ดด้วยเหรอ" เฟิงเชียนเสวี่ยประหลาดใจมาก "ฉันเคยกินแต่ห้องอาหารพนักงานชั้นยี่สิบเอ็ด"

“ชั้นเจ็ดเป็นร้านอาหารสไตล์จีน ชั้นยี่สิบสองเป็นร้านอาหารสไตล์ตะวันตก พนักงานผู้ดีล้วนชอบชั้นยี่สิบเอ็ด และคนธรรมดาเดินดินอย่างพวกเราชอบไปชั้นเจ็ด

อาหารชั้นเจ็ด…”

“ฉันรู้แล้วว่าจะทำยังไง”

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบเดินไปที่ลิฟต์ มีเวลาเพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้นเธอต้องรีบ

เฟิงเชียนเสวี่ยตรงไปที่ห้องอาหารบนชั้นเจ็ด และขอให้เชฟช่วยเตรียมซาลาเปา โจ๊กกระดูกเนื้อ และผักดองของเคียง

หลังจากนั้นก็ไปเอากาแฟที่ชั้นยี่สิบเอ็ด！