สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 31

“ประธานซือ พวกเราต้องไปแล้ว ตอนบ่ายโมงตรงยังมีประชุมอีก!”

บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆ เตือนเขาอีกครั้งหนึ่ง

ซือเฮ่าเซวียนเหลือบมองไปที่เฟิงเชียนเสวี่ยอีกครั้งหนึ่งและจากเธอไป

ตั้งแต่ต้นจนจบเขาไม่ได้พูดอะไรสักคำ

เฟิงเชียนเสวี่ยยืนนิ่งอยู่ที่เดิมและฟังเสียงฝีเท้าของซือเฮ่าเซวียนที่กำลังจากไป หัวใจของเธอเหมือนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

เขาจำเธอไม่ได้แล้วหรือ

หรือไม่อยากรู้จักกับเธอแล้ว

หรือบางทีเธออาจเป็นเพียงเงาสำหรับเขา เป็นรอยด่างพร้อยที่เขาไม่อยากพูดถึงและไม่ต้องการมีความสัมพันธ์ใดๆ กับเธออีกต่อไป

เมื่อคิดเช่นนี้ หัวใจของเฟิงเชียนเสวี่ยก็เจ็บปวดราวกับโดนมีดกรีด...

"คุณมาสาย!"

เสียงของเยี่ยเจิ้นถิงดังมาจากด้านหลัง ราวกับเป็นคำเตือนจากปิศาจร้าย

เฟิงเชียนเสวี่ยเดินเข้าไปในห้องประชุมพร้อมกับกล่องอาหารที่ซื้อมาอย่างสิ้นหวัง

“นี่อาหารเช้าที่ซื้อมาหรือ”

เยี่ยฮุยรับอาหารเช้ามาจากเธอแล้ววางลงบนโต๊ะประชุม

ซาลาเปา โจ๊กซี่โครงเนื้อ ผักดองของเคียง กาแฟบดมือ...

มันเป็นอาหารที่เขาพูดถึงจริงๆ

แต่ว่า ของพวกนี้ก็ยังไม่ถูกต้อง...

“คุณซื้อมาจากไหน” เยี่ยฮุยถาม

"ห้องรับประทานอาหารของบริษัทค่ะ"

ใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ยไร้อารมณ์ใดๆ ความคิดของเธอยังคงติดอยู่ที่ซือเฮ่าเซวียน

เธอจินตนาการมานับครั้งไม่ถ้วนว่าเธอและซือเฮ่าเซวียนจะสามารถกลับมาหากันได้อีกครั้ง เธอไม่เคยคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น

ซือเฮ่าเซวียนมาเห็นจุดตกต่ำที่สุดในชีวิตของเธอ เขาคงจะดูถูกเธออยู่ในใจใช่ไหม

ท่าทางที่ถอยหลังออกไปครึ่งก้าวและสายตาที่ไม่คุ้นเคยนั้น ราวกับเขาไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน!

“แบบนี้ใช้ได้ที่ไหน” เยี่ยฮุ่ยดุเธออย่างเข้มงวด “ผมบอกคุณแล้วว่าประธานเยี่ยต้องการซาลาเปาทอดน้ำจากร้านซูอวิ๋นจี้ โจ๊กซี่โครงเนื้อจากหออวี้หลาน ผักดองของเคียงของร้านชุ่ยลี่ว์ฟัง และกาแฟบดมือจากกินซ่า...”

"เราก็คนเหมือนกัน มีปากเหมือนกัน พวกเรากินแบบนี้ได้ ทำไมเขาถึงจะกินแบบนี้ไม่ได้"