สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 32

“คุณผู้หญิงซือ คุณอย่าพึ่งโกรธเลยครับ พวกเราจะให้คำอธิบายกับคุณแน่นอน!”

“คำอธิบาย? จะอธิบายยังไง จนถึงตอนนี้ผู้ปกครองของอีกฝ่ายยังไม่มาเลย ไม่รู้ว่าสอนลูกมายังไง สักแต่จะมีลูกแต่ไม่รู้วิธีอบรมสั่งสอนหรือไง”

เฟิงเชียนเสวี่ยเลิกคิ้วขึ้นและรีบผลักประตูเข้าไปทันที

เฉินเฉินและหลงหลงกำลังโดนทำโทษด้วยการโดยการไขว้มือไว้ด้านหลังและหันหน้าเข้ากำแพง

ผู้หญิงที่แต่งตัวหรูหราคนหนึ่งนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาโดยหันหลังให้เฟิงเชียนเสวี่ย และมีบอดี้การ์ดสวมชุดสูทและรองเท้าหนังสองคนยืนอยู่ข้างเธอด้วยท่าทางเย่อหยิ่งและสูงส่ง

บนโซฟามีเด็กชายตัวเล็ก ๆ นั่งถัดไปจากเธอ เขาสวมสูทอย่างประณีต ทรงผมเรียบร้อยเป็นทรง นั่งเบะปากและกดคางลง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกเหมือนว่าเธอเคยเห็นเด็กน้อยคนนี้มาก่อน แต่ในเวลานี้เธอกลับนึกไม่ออก...

“คุณแม่ของซานเป่าในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว!”

อาจารย์จางจากห้องเรียนดอกทานตะวันเห็นเฟิงเชียนเสวี่ย ราวกับว่าเขาเห็นที่พึ่งสุดท้าย เธอรีบแนะนำเฟิงเชียนเสวี่ยให้อาจารย์ใหญ่

“ครูใหญ่หวง นี่คือแม่ของเฟิงเชียนเฉิน เฟิงเชียนหลง และเฟิงเชียนเย่ว์!”

“หม่ามี๊!”

เฉินเฉินและหลงหลงตะโกนออกมาพร้อมกัน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“คุณผู้ปกครอง ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว…” ครูใหญ่หวงขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงที่แย่มาก “ลูกของคุณละเมิดกฎของโรงเรียน ทุบตีเพื่อนร่วมชั้น และทำให้กระจกหน้าต่างรถเบนท์ลีย์ของเขาเสียหาย คุณจะทำอย่างไร”

“ครูใหญ่คะ คุณอย่าพึ่งรีบร้อน ขอฉันทำความเข้าใจกับสถานการณ์ก่อน”

เฟิงเชียนเสวี่ยเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วและต้องการถามลูกชายสองคนของเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ก่อน

"ยังต้องทำความเข้าใจอะไรอีก ก็แค่ลูกทั้งสองคนของเธอไม่ได้รับการสั่งสอนที่ดีก็เลยมาตีมู่เฟิงของฉัน”

ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตะโกนออกด้วยความเย่อหยิ่ง

“พูดจาระวังหน่อย!”

“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร...”

ผู้หญิงคนนั้นหันหน้ามาด้วยความโกรธและตกใจมากเมื่อเห็นว่าเป็นเฟิงเชียนเสวี่ย

“เป็นเธอเองหรือ”