สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 349

หลังจากที่เฟิงเฉียนเสวี่ยไปเยี่ยมจูหม่าและกลับมาจากโรงพยาบาล

เย่ว์เย่ว์วิ่งเข้ามาด้วยขาสั้นๆเล็กๆ และพูดอย่างอารมณ์ดีว่า “แม่จ๋า แม่จ๋า เราจะออกไปกินข้าวกับคุณปู่ตอนกลางคืน หนูอยากใส่ชุดเจ้าหญิงสีชมพูตัวนั้น แม่วางไว้ตรงไหนหรอคะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยอึ้งไปครู่หนึ่ง ถามอย่างสงสัยว่า "คุณปู่ คุณปู่คนไหนคะ"

"ก็คุณปู่ที่ดูแลเราที่โรงพยาบาลไงคะ" พระจันทร์เสี้ยวเงยหน้าเล็ก ๆ ขึ้น พูดอย่างไร้เดียงสาว่า "เขาบอกว่าจะเชิญพวกเราไปกินอาหารตะวันตกที่ปราสาทเด็ก"

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยก็ใจหล่นวูบ ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงคําพูดของผอ.หลิว

"ระหว่างทางกลับ เราคุยกับเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หลายคนจึงรู้ว่าผู้ก่อเหตุเป็นคุณปู่ของประธานกลุ่มเซิ่งเทียนคนนั้น..."

"คุณปู่คนนั้นดีกับเด็ก ๆ มาก ตอนนี้เด็ก ๆ มีความรู้สึกดีกับเขาแล้ว ขนาดตอนจะออกยังทำใจไม่ได้เลย..."

"คุณท่านเยี่ยยังซื้อของขวัญให้กับเด็ก ๆ มากมาย จนเต็มรถทั้งคันเลย"

สีหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ยเปลี่ยนไปทันที รีบถามหมอคนนั้นว่า คุณปู่ที่ลูกคนเล็กพูดถึงคือใครเหรอคะ พวกคุณพอจะรู้ไหม"

"เป็นคุณท่านของตระกูลเยี่ย" หมอเด็กคนนั้นพูดด้วยรอยยิ้มว่า "แล้วท่านก็ยังเป็นเจ้านายใหญ่ของเราด้วย"

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยก็ตื่นตระหนกอยู่ในใจ จึงรีบเดินเข้าไปในบ้านเพื่อหาเฉินเฉินและหลงหลง”เด็กๆ”

"แม่ครับ พวกเราอยู่ที่นี่"

เฉินเฉินกําลังเล่นเลโก้กับหลงหลงในห้อง เด็กสองคนนั่งอยู่บนพรมและสร้างกองยานอวกาศด้วยเลโก้

"ต้าเป่าเอ้อร์เป่า แม่อยากคุยกับลูกๆ ลูกมีเวลาไหมครับ" เฟิงเชียนเสวี่ยถามอย่างสุภาพ

"เดี๋ยวก่อนนะครับ" เฉินเฉินวางเลโก้ชิ้นสุดท้ายขึ้น ปรบมืออย่างตื่นเต้น "เสร็จแล้ว"

"ต้าเป่า นายเก่งเกินไปแล้ว" หลงหลงมองเฉินเฉินด้วยสายตาชื่นชม "ยานอวกาศลํานี้ ฉันต่อออกมานานแล้วก็ต่อไม่ได้สักที แต่นายทําเสร็จเร็วขนาดนี้"