สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 357

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยถึงกับอึ้งไป ซื้อสวนสนุกนี่เพื่อหลานทั้งสาม...

หรือที่พวกเขาพูดคือลูกทั้งสามของเธอเหรอ

"คุณปู่ๆ หิวแล้วค่ะ"

ขณะนั้นเอง เสียงอ้อนๆ ของเย่ว์เย่ว์ก็ดังขึ้น เฟิงเชียนเสวี่ยรีบหันไปมอง

มือข้างของคุณท่านเยี่ยจูงเย่วเย่ว์ไว้ อีกมือหนึ่งจูงเฉินเฉินไว้ ส่วนเยี่ยเซินก็เข็นรถวีลแชร์ของหลงหลง พวกเขาเดินออกมาจากโซนของเล่น มีพนักงานสิบกว่าคนคอยบริการอยู่ข้างๆ พาพวกเขาไปที่ร้านอาหาร

เพื่อไม่รบกวนการเล่นของเด็กคนอื่นๆ บอดี้การ์ดของตระกูลเยี่ยล้วนยืนคอยอยู่ด้านนอก ไม่ได้เข้าไปข้างใน

ผู้ปกครองที่อยู่บริเวณจุดพักเห็นแบบนี้ ก็รีบถามพนักงานว่า "ผู้อาวุโสคนนั้นเป็นคนซื้อสวนสนุกนี้ไว้เหรอ"

"ใช่ เป็นท่านเองครับ" พนักงานยิ้มแล้วพยักหน้า "ท่านเเซ่เยี่ย พวกเราเรียกท่านว่าคุณท่านเยี่ยครับ!"

"คุณท่านเยี่ยคนนี้เป็นคนดีจริงๆ" ผู้ปกครองหลายคนเดินเข้าไปแล้วพูดกับคุณท่านเยี่ยด้วยความดีใจว่า "คุณท่านเยี่ย ขอบคุณมากนะคะ!"

"แล้วก็ขอบคุณคุณชายน้อยทั้งสองกับคุณหนูด้วยนะคะ ขอบคุณพวกคุณที่ให้สวนสนุกเปิดบริการฟรีนะคะ ทำให้ลูกๆ ของพวกเราได้มาในที่ที่สิ่งแวดล้อมดีขนาดนี้!"

"ใช่ค่ะ ขอบคุณพวกคุณมากนะคะ!"

เหล่าผู้ปกครองกล่าวคำขอบคุณกับคุณท่านเยี่ยและเด็กๆ ทั้งสาม

คุณท่านเยี่ยนั้นทำคุณความดีมามาก เรื่องนี้มันเล็กน้อยสำหรับเขามาก สถานการณ์แบบนี้มันไม่มีผลกระทบอะไรต่อเขามาก เขาเพียงแต่ยิ้มแล้วพยักหน้าเล็กน้อย

แต่สำหรับเด็กๆ ทั้งสามแล้ว กลับเป็นประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิต

เย่ว์เย่ว์เขินอายจนหน้าแดง เธอจับนิ้วมือของคุณท่านเยี่ยไว้แน่น ไม่กล้าที่จะปล่อยมือ ตาที่กลมโตเหมือนลูกองุ่นนั้นเต็มไปด้วยสงสัย

หลงหลงกลับมีความกล้ามากกว่าเย่ว์เย่ว์ เขายิ้มแล้วโบกมือให้กับพวกเขา แถมยังพูดอีกว่า "ไม่เป็นไรครับ!"

ส่วนเฉินเฉินนั้นแม้ว่าจะพยักหน้าตอบกลับอย่างมีมารยาท แต่ก็ไม่พูดไม่จาอะไร ราวกับว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นเขาคุ้นชินหมดแล้ว