สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 365

“คุณปู่!” จู่ ๆเฉินเฉินก็เอ่ยปากขึ้น “คุณปู่ดีกับพวกเราขนาดนี้ พวกเรารู้สึกซาบซึ้งมาก แต่พวกเราย้ายไปอยู่กับคุณปู่ไม่ได้หรอกครับ”

“ทำไมล่ะ?” คุณท่านเยี่ยผิดหวังเล็กน้อย

“เพราะว่าพวกเรายังมีหม่ามี้ มีคุณยายแล้วยังมีซื่อเป่าน้อยอีก” เฉินเฉินเอียงศรีษะเล็กน้อยแล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ที่คุณยายล้มป่วยก็เป็นเพราะท่านเลี้ยงดูพวกเรามาอย่างเหน็ดเหนื่อย หม่ามี้ก็ได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้ยังไม่หายดี พวกเราไม่สามารถทิ้งเธอไว้ที่บ้านเพียงลำพังได้”

“ช่างเป็นเด็กที่ประเสริฐเสียจริง!” คุณท่านเยี่ยปลาบปลื้มใจเป็นอย่างมาก พร้อมกับลูบผมของเฉินเฉินอย่างรักใคร่เอ็นดู “เป็นเด็กที่ฉลาดมากจริง ๆ!”

“คุณปู่ ขอโทษนะครับ พวกเราต้องดูแลหม่ามี้และคุณยาย” หลงหลงก้มหน้าลงอย่างละอายใจ

“ใช่” เย่ว์เย่ว์ฝืนกลั้นน้ำตาไว้ พูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น “เอวของหม่ามี้เจ็บ อุ้มซานเป่าไม่ได้ ซานเป่าต้องดูแลหม่ามี้ และซานเป่ายังต้องไปเยี่ยมคุณยายที่โรงพยาบาลอีก”

“เอาล่ะ ๆ” คุณท่านเยี่ยเห็นเด็กทั้งสองทำท่าจะร้องไห้เต็มที ก็รีบพูดปลอบใจ “ตอนนี้ไม่ต้องไปกับปู่นะ ไม่ต้องไป รอให้คุณยายและหม่ามี้อาการดีขึ้นก่อน แล้วค่อยไปเยี่ยมปู่ที่บ้านด้วยกันนะ”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ในใจของเฟิงเชียนเสวี่ยหวาดกลัวขึ้นมา เธอไม่กล้าที่จะไปเป็นแขกบ้านเขา กลัวว่ายังไม่ทันที่ขาจะก้าวพ้นประตูก็ถูกไล่ตะเพิดออกมาก่อนแล้ว...

“ปู่จะหาหมอเก่ง ๆไว้รักษาพวกเธอเดี๋ยวนี้ล่ะ” คุณท่านเยี่ยรีบสั่งเยี่ยเซินทันที “รีบไปติดต่อโรงพยาบาลไท่จี๋...”

“ไม่ต้องหรอกครับ!” เยี่ยเจิ้นถิงพูดขัดจังหวะคุณท่านเยี่ย “ผมเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว”

“หืม?” คุณท่านเยี่ยแปลกใจเล็กน้อย “ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“ตอนที่ไปส่งพวกเด็ก ๆเมื่อไม่กี่วันก่อน” เยี่ยเจิ้นถิงมองเฉินเฉิน แล้วพูดอย่างสบาย ๆ “ก็เลยถือโอกาสจัดการให้”

“ใช่ครับ” เฉินเฉินก็มองไปที่เยี่ยเจิ้นถิง พูดกับคุณท่านเยี่ย “คุณยายและหม่ามี้ได้รับการรักษาเป็นอย่างดี คุณปู่วางใจเถอะครับ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วล่ะ” คุณท่านเยี่ยกำชับกับเยี่ยเจิ้นถิง “ต้องใช้หมอที่เก่งที่สุดนะ”

“ผมให้เหลยอวี่เป็นคนจัดการด้วยตัวเอง” เยี่ยเจิ้นถิงถามกลับ “ยังไม่ดีพออีกเหรอ?”