สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 387

เป็นไปตามที่คิด เฟิงเชียนเสวี่ยกลับมาถึงห้องทำงานชั้น 68 ได้ไม่นาน เยี่ยเซินก็พาบอดี้การ์ดมาจับเธอ “ไปกับเราหน่อย!”

“อะไรกัน” เฟิงเชียนเสวี่ยประหลาดใจ

เยี่ยเซินไม่พูดไม่จากับเธอ ทำท่าทาง บอดีการ์ดทั้งสองคนก็พาเธอลงไป

“พวกคุณจะทำอะไร” เฟิงเชียนเสวี่ยดิ้นรนสุดชีวิต “ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน!”

ไม่นาน เธอก็ถูกพาตัวไปยังห้องประชุมของชั้น 66...

คุณท่านเยี่ยนั่งลงตรงเก้าอี้ผู้บริหาร ค้ำยันไม้เท้า และจ้องมองเธออย่างเย็นชา สายตานี้ ราวกับลูกธนูที่แหลมคม เหมือนว่ากำลังจะยิงเฟิงเชียนเสวี่ยให้ตาย

“ทำไมพวกคุณต้องจับฉันด้วย” เฟิงเชียนเสวี่ยถามด้วยความโมโห

“เดิมก็คิดว่าเธอเกิดมาด้อยคุณภาพ ไม่คิดว่าจะชั่วร้ายได้ขนาดนี้!” คุณท่านเยี่ยเอ่ยปากพูดอย่างเย็นชา “คิดไม่ถึงว่าจะกล้าวางยากับหลิงหลง”

เฟิงเชียนเสวี่ยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

สักครู่หนึ่ง เธอจึงมีสติกลับมา แล้วพูดอย่างตื่นตระหนกว่า “ฉันไม่รู้ว่าท่านกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น”

“พูดจาไร้สาระให้มันน้อยๆ หน่อย!” คุณท่านเยี่ยหมดความอดทนที่จะไปมาหาสู่กับเธออีกต่อไป “บอกมาตามตรง บางทีฉันอาจจะเหลือศพเธอไว้ก็ได้！”

“ฉันไม่ได้ทำจริงๆ ...” เฟิงเชียนเสวี่ยกระวนกระวายใจ “พวกคุณมีหลักฐานอะไรมาบอกว่าฉันวางยา อย่ามาใส่ร้ายคนอื่นอย่างชั่วช้าสามานย์เลย”

คุณท่านเยี่ยขมวดคิ้วแน่น ไม่อยากจะพูดกับเธอต่อ

เยี่ยเซินพูดเบาๆ “วันนี้คุณหลิงยังไม่ได้ทานอะไร แค่ดื่มกาแฟที่คุณเตรียมไว้ให้ ก่อนหน้านี้ครึ่งชั่วโมง จู่ๆ เธอก็โดนวางพิษจนเป็นลมหมดสติ”

“...”

เฟิงเชียนเสวี่ยตกตะลึง เธอน่าจะคิดได้นานแล้ว วันนี้หลิงหลงขอให้เธอนำกาแฟไปให้ที่ห้องทำงานแก้วหนึ่ง จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรที่ทำให้เธอลำบากใจ แถมยังกล่าว “ขอบคุณ” กับเธออีกต่างหาก

ตอนนั้นเธอยังรู้สึกแปลกๆ อยู่เลย ว่าทำไมวันนี้หลิงหลงถึงกลายเป็นคนพูดดีขนาดนี้