สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 424

เยี่ยเจิ้นถิงหันหลังให้เธอ ไม่ได้ตอบอะไร ทำเพียงหยุดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นเดินตรงเข้าห้องน้ำไป

เฟิงเชียนเสวี่ยมุ่ยปาก คว่ำหน้าลงบนหมอนแล้วนอนต่อ

เธอยังคงเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าเป็นอย่างมาก ร่างกายอ่อนปวกเปียก ราวกับว่ามันจะแตกสลายไปทั้งตัว

เมื่อวานเธอจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าทำไปกี่ครั้งแล้ว สรุปว่า ตอนนี้เธอแค่อยากนอนอยู่บนเตียงเฉยๆ และไม่อยากทำอะไรเลย

เยี่ยเจิ้นถิงออกมาจากห้องน้ำ ท่อนล่างนุ่งผ้าเช็ดตัว และเช็ดผมด้วยผ้าขนหนู เก็บโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจากพื้น ก็เห็นว่าเป็นหลิงหงที่โทรมาสามสายแต่ไม่ได้รับ

และยังมีข้อความอีกสองสามข้อความจากเยี่ยฮุย เขาไม่ได้เปิดมันอ่านด้วยซ้ำ และวางโทรศัพท์มือถือลงไว้ข้างๆ

พอเงยหน้ามาก็เห็นเฟิงเชียนเสวี่ยหลับไปอีกครั้ง เขาจึงโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก

ถามเธอว่าเธอรักเขาไหม เธอก็ไม่ตอบกลับมา

ตอนนี้จะยังมาหลับใส่กันอีกเหรอ?

เยี่ยเจิ้นถิงเดินไปเลิกผ้าห่มขึ้น และตีก้นเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างแรง

“อ๊ะ!” เฟิงเชียนเสวี่ยอุทานออกมาด้วยความตกใจ พลิกตัวหันมามองเขาอย่างนอยๆ “คุณทำอะไรเนี่ย?”

“คนไม่มีหัวใจ” เยี่ยเจิ้นถิงบีบหน้าเธออย่างโกรธเคือง

“ฉันเหนื่อยมากนะ...” เฟิงเชียนเสวี่ยผลักมือของเขาออก กอดหมอนที่หนุนอยู่ “ฉันยังอยากนอนอยู่เลย”

“ห้ามนอน!” เยี่ยเจิ้นถิงดึงหมอนออก จับข้อมือเธอยกขึ้นไว้เหนือหัว แล้วออกคำสั่งอย่างหนักแน่น “หลังจากนี้ห้ามออกไปทำงานที่บาร์อีก ได้ยินไหม?”

“คุณพี่คะ ฉันทำงานหาเลี้ยงครอบครัวนะ...” เฟิงเชียนเสวี่ยหรี่ตาอ่อนแรง “ฉันหางานข้างนอกไม่ได้นี่นา และฉันก็ต้องหาเงินมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลของแม่จู ไหนจะต้องเลี้ยงลูกตั้งสามคนอีก”

“ผมให้คุณไปสองล้านแล้วไม่ใช่เหรอ?” เยี่ยเจิ้นถิงถาม “ใช้หมดเร็วขนาดนั้นเลยหรือไง?”

“ฉันเอาไป...” เฟิงเชียนเสวี่ยเกือบจะหลุดปาก แต่ยังดีที่หยุดไว้ได้ในจังหวะสำคัญ “อื้ม ใช้หมดแล้ว”

“ใช้หมดแล้วทำไมไม่มาหาผม?” เยี่ยเจิ้งถิงบีบคางเธอ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมามองตัวเอง “เป็นเวลายี่สิบเอ็ดวัน ที่คุณไม่แม้แต่จะโทรหรือส่งข้อความอะไรมาเลย มือถือคุณมีไว้ทำอะไรกัน?”