สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 428

“คุณยายฮะ หม่ามี้เคี่ยวซุปมาให้คุณยายด้วย” หลงหลงเอาขวดเก็บอุณหภูมิขึ้นมาไว้บนโต๊ะ และแสร้งพูดอย่างสบายๆ ว่า “ช่วงนี้คุณยายไม่อยู่ ฝีมือการทำอาหารของหม่ามี้พัฒนาขึ้นแล้วนะฮะ ซุปนี่เคี่ยวหอมมากเลย หม่ามี้ไม่ให้พวกเราชิม แล้วก็บอกว่าจะเก็บไว้ให้คุณยาย!”

“ฮ่าๆ ๆ ...” แม่จูหัวเราะ “คุณหนู ฝีมือทำอาหารของคุณหนูพัฒนาแล้วเหรอ?”

“ใช่ค่ะๆ พัฒนาไปเยอะเลย” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกอายเล็กน้อย “ถ้าแม่จูกลับไป ฉันจะทำอาหารให้แม่จูกินทุกวันเลย”

“ดีจัง...” แม่จูถอนหายใจอย่างโล่งอกและพูดด้วยรอยยิ้ม “ในภายภาคหน้าถ้าฉันไม่อยู่แล้ว คุณหนูจะได้ดูแลตัวเองและดูและเด็กๆ ได้อย่างดีเลย”

“อ๊ะๆ ๆ อย่าพูดอะไรไร้สาระสิคะ” เฟิงเชียนเสวี่ยตาแดงขึ้นมาทันที “ไม่อยู่อะไรกัน? แค่ปัญหาเล็กน้อยเอง เดี๋ยวก็หายแล้ว”

“คุณยายฮะ...” เฉินเฉินจับมือแม่จูไว้ เสียงสะอื้น “คุณยายไม่อยู่ไม่ได้นะฮะ คุณยายจะอยู่ตลอดไปเลย”

“ใช่ค่ะ คุณยายของเราต้องอายุยืน”

ดวงตาของเย่ว์เย่ว์เต็มไปด้วยน้ำตา ปากน้อยๆ เบะปากอย่างน้อยใจออกมา

“คุณยาย คุณยายต้องรอเห็นภรรยาของผมก่อนนะ”

แม้ดวงตาของหลงหลงจะแดง แต่กลับแสร้งทำเป็นหยอกแม่จูอย่างสบายๆ

“ภรรยา! ภรรยา!” ซื่อเป่าน้อยกระพือปีกและร้องออกมา

“ฮ่าๆ ๆ ...ใช่ๆ คุณยายต้องรอดูภรรยาของต้าเป่า เอ้อร์เป่า และก็รอดูซานเป่าหาสามีดีๆ ก่อนนะ!”

แม่จูยิ้ม กอดต้าเป่า กอดเอ้อร์เป่า และก็กอดซานเป่าด้วย...

เด็กน้อยทุกคนอาลัยอาวรณ์กับการที่จะพรากจากกัน

เธออยากจะหายเร็วๆ และกลับบ้านไปดูแลเด็กๆ ทั้งสามคนสักที...