สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 455

บนรถแท็กซี่ เฟิงเชียนเสวี่ยโทรไปหาเยี่ยเจิ้นถิง แต่ไม่มีใครรับสาย เธอนึกขึ้นมาได้ว่าตอนบ่ายเขาบอกวันนี้จะกลับมาดึกหน่อย

คงจะกำลังยุ่งอยู่ล่ะมั้ง

เฟิงเชียนเสวี่ยวางสายโทรศัพท์ไปและหันออกไปมองนอกหน้าต่าง พอคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ เธอไม่สามารถทำใจให้สงบได้เลย...

เธอคิด ใครเป็นคนบงการให้ทำร้ายไป๋ลู่กันแน่

ฉู่จือหันหรือ

คงจะเป็นเธอแหละ

แล้วซือเฮ่าเซวียนรู้เรื่องนี้ไหม

ตอนนั้นซือหย่วนไปช่วยไป๋ลู่แล้วจริงๆ หรือ

หรือเขาก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย

เฟิงเชียนเสวี่ยยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว เธอถอนหายใจออกมายาวๆ เพื่อทำให้ตัวเองหยุดคิดได้แล้ว...

เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ และไม่ใช่เรื่องที่เธอจะเข้าไปยุ่งได้

เมื่อเธอกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว เด็กๆ หลับไปหมดแล้ว เฟิงเชียนเสวี่ยเปลี่ยนชุดเสร็จก็ขึ้นมาที่ชั้นสอง

เยี่ยเจิ้นถิงยังไม่กลับมา ห้องใหญ่โตว่างเปล่าเละเงียบเหงา

อารมณ์ของเฟิงเชียนเสวี่ยดิ่งมาก ทำอย่างไรก็นอนไม่หลับ เธอจึงนำกระโปรงตัวนั้นไปซักและนำไปผึ่ง

จากนั้นก็ไปยืนอยู่ที่ระเบียงมองรถที่ผ่านไปผ่านมา หวังว่าจะได้เห็นรถของเยี่ยเจิ้นถิง

ตอนนั้นเธอคิดถึงเขามากจริงๆ

ขอแค่มีเขาอยู่ข้างกาย เธอถึงจะรู้สึกปลอดภัย...

เมื่อรอจนถึงตีสอง เยี่ยเจิ้นถิงก็ยังไม่กลับมา

เฟิงเชียนเสวี่ยเพลียมาก เธอจึงไปอาบน้ำและเข้านอน

คงจะเป็นเพราะเรื่องในวันนี้ทำให้เฟิงเชียนเสวี่ยสะเทือนใจมากเกินไป กลางดึกเธอจึงฝันร้าย เธอฝันเห็นไป๋ลู่ที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด และถามเธอว่าทำไมเธอจึงไม่เข้าไปช่วย

ในฝัน เธออยากจะอธิบายไป แต่ทำอย่างไรก็ส่งเสียงออกไปไม่ได้เลย...

กริ๊งงง จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น