สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 456

เยี่ยเจิ้นถิงตกใจกับปฏิกิริยาของเธอมาก เขาเอื้อมมือออกไปโอบเธอไว้และให้เธอใช้ขาหนีบเอวของเขาไว้ จากนั้นก็จูบกันอย่างเร่าร้อนพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องนอน...

ทั้งสองคนล้มลงบนเตียงพร้อมกัน จากนั้นไฟแห่งรักก็ลุกโชนจนอุณหภูมิในห้องร้อนขึ้น เฟิงเชียนเสวี่ยร้อนแรงดั่งไฟ เยี่ยเจิ้นถิงชอบใจมากจนหยุดไม่อยู่อีกต่อไป...

ค่ำคืนนี้ผ่านไปอย่างเร่าร้อน จนกระทั่งรุ่งเช้าเฟิงเชียนเสวี่ยก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปในที่สุด

เยี่ยเจิ้นถิงกอดเธอแน่นและจูบหน้าผากเธออย่างรักใคร่ มองดูท่าทางนอนหลับสบายของเธอ เหมือนเด็กน้อยเลย น่ารักเกินไปแล้ว

เขาโน้มตัวไปจูบดวงตาและแก้มของเธอ จากนั้นก็มองดูเธออยู่แบบนั้น

คืนนี้เขาขอให้เยี่ยฮุยเตรียมหลักฐานการทำชั่วของหลิงหลงไว้ และตั้งใจจะเปิดไพ่ทั้งหมดกับคุณท่านและตระกูลหลิงเพื่อขอถอนหมั้น

แต่คิดไม่ถึงว่ายังไม่ทันที่จะได้ส่งไป คุณท่านก็หัวใจวายและสลบไปก่อนเสียแล้ว

ทุกคนตกใจมาก เยี่ยเจิ้นถิงรีบพาคุณท่านไปส่งที่โรงพยาบาลทันที เวลาตีสองกว่าๆ อาการถึงจะคงที่ พอคิดได้ว่าเฟิงเชียนเสวี่ยยังรออยู่ที่บ้าน เขาจึงรีบกลับมา...

ตื๊ดตื๊ดดด

โทรศัพท์สั่น เยี่ยเจิ้นถิงรับโทรศัพท์และพูดเสียงเบา “ฮัลโหล!”

“คุณท่านฟื้นแล้วครับ” เยี่ยฮุยพูด “ท่านรีบมาเถอะครับ คุณหมอบอกว่าต้องการจะพบท่าน”

“จะรีบไป” เยี่ยเจิ้นถิงตัดสายโทรศัพท์ไป เขาค่อยๆ ดึงแขนออกมาเบาๆ และก้มลงไปจูบเฟิงเชียนเสวี่ยอีกครั้งหนึ่ง จากนั้นก็ลุกขึ้นไปสวมเสื้อผ้า

ก่อนที่จะออกไป เขาเขียนข้อความวางไว้ด้านล่างโคมไฟด้วย

คนขับรถรออยู่ด้านล่างแล้ว ขณะที่เยี่ยเจิ้นถิงกำลังจะขึ้นรถก็ได้รับสายโทรศัพท์จากเยี่ยฮุย “ประธานอวิ๋นเพิ่งลงจากเครื่องครับ จะมุ่งหน้ามาที่โรงพยาบาลเลย”

“อืม” เยี่ยเจิ้นถิงตอบกลับไป “ส่งคนไปปกป้องเฟิงเชียนเสวี่ยลับๆ สองสามคน”

“รับทราบครับ”

หลังจากวางสายโทรศัพท์ไป โทรศัพท์ของเยี่ยเจิ้นถิงก็ดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ครั้งนี้เป็นเจี่ยงต่งที่โทรมา “ได้ยินมาว่าคุณท่านล้มป่วยหรือ เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า”