สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 459

พอได้ยินแบบนั้น เฟิงเชียนเสวี่ยก็เสียใจเช่นกัน เธอถอนหายใจออกมาและพูดเบาๆ “ขอโทษจริงๆ นะคะ ถ้าตอนนั้นฉันแจ้งตำรวจไปอย่างเด็ดขาดก็คงไม่เป็นอะไรแล้ว”

“ทำไมเธอถึงไม่แจ้งความล่ะ” ไป๋ชิวอวี่ถามด้วยอารมณ์ “ทำไม”

“ตอนที่ฉันเห็นฉันก็คิดจะแจ้งความ แต่อีกฝ่ายเห็นฉันเข้าและวิ่งตามฉันมา ตอนนั้นก็มีคนมาห้ามคนพวกนั้นไว้ ฉันนึกว่าเรื่องทั้งหมดจะจบลงแล้ว คิดไม่ถึงว่า...”

“ใครเป็นคนเข้ามาห้ามไว้” ไป๋ชิวอวี่สังเกตถึงจุดสำคัญ เธอจึงรีบซักไซ้ทันที “ทำไมเธอถึงนึกว่าเขาจะทำให้เรื่องจบลงได้ หรือคนนั้นคือซือเฮ่าเซวียน”

“ไม่ใช่เขาค่ะ คือซือหย่วน...” เฟิงเชียนเสวี่ยอธิบาย “ฉันคิดว่าไม่ว่าอย่างไรก็เคยเป็นครอบครัวเดียวกันมาก่อน ซือหย่วนจะต้องช่วยไป๋ลู่แน่นอน อีกทั้งนั้นยังเป็นเรื่องผิดกฎหมายด้วย ซือหย่วนต้องไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นแน่นอน...”

“ครอบครัวเดียวกัน? ครอบครัวเดียวกันจากไหน” ไป๋ชิวอวี่ร้องไห้อย่างเจ็บปวด “ซือหย่วนเคียดแค้นลู่ลู่มาตลอด เธอไม่รู้เลยหรือ ตอนนั้นที่เขาเข้าไปห้ามก็แค่ทำให้เธอเห็นก็เท่านั้น ทำให้เธอไม่แจ้งความ รอเธอออกไปแล้วเขาก็เปลี่ยนไปทำร้ายลู่ลู่แทน”

“ไม่จริงใช่ไหมคะ” เฟิงเชียนเสวี่ยอึ้งไป “ทำไมซือหย่วนถึงแค้นไป๋ลู่ล่ะคะ ถึงแม้ว่าในชีวิตจะมีปัญหากันขนาดไหนก็คงไม่ถึงขั้น...”

“ช่างเถอะ ฉันจะบอกเธอเอาไว้นะ” ไป๋ชิวอวี่โกรธมาก “เฟิงเชียนเสวี่ย เธอต้องขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้เธอดวงดีมาตลอด คนใสซื่อแบบเธอ ถ้ายังไม่พัฒนาความจำอีก เธอจะต้องเจอโชคร้อยมหันต์อย่างแน่นอน!”

พูดจบ ไป๋ชิวอวี่ก็วางสายไป...

เฟิงเชียนเสวี่ยได้ยินเสียงตัดสายโทรศัพท์ไป เธอกลับไปนึกถึงคำพูดพวกนั้นของไป๋ชิวอวี่และอดไม่ได้ที่จะขนลุกขึ้นมา...

หรือว่าซือหย่วนจะมีปัญหาจริงๆ

เขาร่วมมือกับฉู่จือหันทำร้ายไป๋ลู่จริงๆ หรือ

เฟิงเชียนเสวี่ยกลับไปคิดถึงเมื่อก่อน ไป๋ลู่เป็นคนเจ้าอารมณ์ หยิ่งผยองและไม่รู้จักวิธีเคารพผู้อื่น บางทีอาจจะเป็นตอนนั้นที่ไปทำให้ซือหย่วนไม่พอใจ ซือหย่วนเก็บความแค้นเอาไว้

เรื่องนี้ก็ไม่ใช่จะเป็นไปไม่ได้...

แต่พอกลับไปนึกถึงตอนที่รู้จักกับซือหย่วน เธอรู้จักกับซือเฮ่าเซวียนและซือหย่วนมาตั้งแต่เด็ก ในความทรงจำของเธอ ซือหย่วนเป็นคนตรงๆ และมีความชอบธรรม