สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 460

พูดจบฉู่จือหันก็กดตัดสายไป...

เฟิงเชียนเสวี่ยถือโทรศัพท์ไว้ ในใจของเธอซับซ้อนมาก เธอไม่รู้ว่าทำไมฉู่จือหันถึงมีจดหมายฉบับนั้นได้ บางทีอาจจะเป็นกับดักก็ได้ แต่เธอก็อยากรู้เนื้อหาของจดหมายฉบับนั้นมาก

แต่หลังจากผ่านเรื่องราวมามากมาย ทำให้เฟิงเชียนเสวี่ยรู้จักที่จะป้องกันตัวไว้

เธอต่อสายไปหาฉู่จือมั่วที่ไม่ได้โทรไปเป็นเวลานานแล้ว

เพียงไม่นานก็มีคนรับสาย น้ำเสียงตื่นเต้นของฉู่จือมั่วดังขึ้นมา “เชียนเสวี่ย!”

“จือมั่ว จดหมายที่พ่อฉันเขียนให้นายยังอยู่ไหม” เฟิงเชียนเสวี่ยเข้าประเด็นทันที

“ยังอยู่” ฉู่จือมั่วตอบไปแบบไม่ได้คิดอะไร “ที่ในบ้านของฉันที่ไห่เฉิง ตอนนี้ฉันอยู่ที่ฝรั่งเศส เธอเป็นอะไรหรือเปล่า เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ ฉันจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้แหละ”

“ไม่เป็นไร” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบพูดขึ้น “ฉันแค่อยากจะถามว่าในจดหมายเขียนว่าอะไรบ้างหรือ”

“เรื่องนี้...” ฉู่จือมั่วเหมือนจะลำบากใจเล็กน้อย

“เกี่ยวกับความลับที่พ่อของฉันล้มละลายไหม” เฟิงเชียนเสวี่ยซักไซ้ “เขาได้บอกนายในจดหมายไหมว่าใครเป็นคนบีบบังคับเขา”

“เธอรู้ได้อย่างไร” ฉู่จือมั่วโพล่งออกไป หลังจากพูดออกไปเขาก็รีบปลอบเธอทันที “เรื่องนี้ก็ผ่านไปแล้ว เธออย่าคิดมากอีกเลย คุณอาเฟิงเคยกำชับฉันไว้ว่าอย่าให้เธอรู้เรื่องนี้เด็ดขาด เขาไม่อยากให้เธอเข้าไปพัวพันด้วย...”

“เข้าใจแล้ว”

เฟิงเชียนเสวี่ยเข้าใจนิสัยของฉู่จือมั่วดี เรื่องที่เขาไม่อยากพูดถึง ไม่ว่าเธอจะถามอย่างไรเขาก็จะไม่ยอมพูด

“เธอไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม” ฉู่จือมั่วถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่ได้เป็นอะไร” เฟิงเชียนเสวี่ยแกล้งพูดอย่างผ่อนคลาย “จือหันนัดฉันไปกินข้าวน่ะ”

“อย่างนั้นหรือ เธอยังคบหากับจือหันอยู่หรือ” ฉู่จือมั่วดีใจมาก “แบบนี้ก็ดีสิ เธออยู่ทางนั้นไม่มีที่พึ่งพิงที่ไหน ถ้ามีเรื่องอะไรก็ไปขอความช่วยเหลือจากเธอได้นะ เธอก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน พวกเธอไปๆ มาๆ ด้วยกันสะดวกกว่า”

“อื้ม” เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มออกมา “ฉันจะออกไปแล้ว พวกเรานัดกันที่ภัตตาคารซิลเวอร์ไดมอนด์น่ะ”