สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 488

“จริงหรือ”

หลงหลงหันมองเยี่ยเจิ้นถิงที่เดินจากไปไกล นึกถึงเมื่อคืนที่เขาใช้ขารับเขาที่เกือบจะตกเตียง เพื่อไม่รบกวนเขาตื่น ยังปล่อยให้เขากอดขาตัวเอง นอนอยู่ในท่ายากกว่าหลายชั่วโมง...

ดังนั้น หยักหน้าด้วยความไม่ลังเล “ใช่นะ ผมก็รู้สึกว่าเขาเป็นคนดี”

“เขาไม่รังเกียจน้ำลายของหนู และยังให้หนูหนุนไหล่เขานอน อ่อใช่ ครั้งที่แล้วเขายังแบกหนู” เย่ว์เย่ว์ก็นึกถึงข้อดีต่างๆ ของเยี่ยเจิ้นถิง ออกความเห็นอย่างตั้งใจ “เอาเถอะ หนูก็คิดว่า เขาเป็นคนดี ! ”

“คนดี คนดี ! ”

ซื่อเป่าน้อยเรียนแบบเสียงของเธอ ตีปีกบินไปบินมา

“ดังนั้น คราวหลังเราต้องมีมารยาทกับเขา เข้าใจไหม” เฉินเฉินเตือนด้วยความจริงจัง

“เข้าใจแล้ว” หลงหลงและเย่ว์เย่ว์ตอบอย่างพร้อมเพียงกัน

“คุณชายน้อย คุณหนูน้อย...” เหลยอวี่นั่งยองอยู่หน้าพวกเขา ยิ้มปากฉีก “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกคุณเปลี่ยนบทบาทแล้ว”

“บทบาทอะไร” หลงหลงเอียงหัวด้วยความสงสัย

“หรือว่าคุณปู่ซื้อเกาะแล้ว?”

เย่ว์เย่ว์จำได้ลางๆ คุณปู่บอกว่าจะซื้อเกาะ ตัวเองเป็นพระราชา จากนั้นพวกเขาสามคนก็เป็นเจ้าชายกับเจ้าหญิงอย่างแท้จริง

“ไม่นาน พวกคุณก็รู้เอง” เหลยอวี่ลูบหัวของพวกเขา พูดอย่างอบอุ่น “ฉันไปจัดเตรียมห้องให้พวกคุณ วันนี้พวกคุณก็พักอยู่ที่โรงพยาบาล โอเคไหม”

“อืม” เด็กทั้งสามพยักหน้าด้วยความงุนงง

เหลยอวี่ไปแล้ว เด็กทั้งสามกลับไปกินอาหารเช้าที่ห้อง จะไปเยี่ยมแม่จู

พยาบาลผู้ดูแลสามคนพาพวกเขาไปอีกตึกหนึ่ง ตอนเดินผ่านทางเดิน บอดี้การ์ดเก้าคนล้วนก้มหัวคำนับ

เด็กทั้งสามคนตกใจโดดตัว หยุดฝีเท้าด้วยความตื่น น้อมคำนับกลับด้วยท่าทางหวาดกลัว

ตอนจะเดินเข้าลิฟต์ บอดี้การ์ดสองคนเดินเข้ามาก่อน ตรวจสอบโดยรอบ จากนั้นกดลิฟต์ไว้ รอพวกเขาเข้ามา