สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 489

เด็กทั้งสามคนพาบอดี้การ์ดร่างใหญ่มายังแผนกอายุรกรรมประสาท

ผู้อำนวยการออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง โค้งคำนับให้เด็กทั้งสามคน จากนั้นพาพวกเขามายังห้องพักของแม่จูอย่างนอบน้อม

แพทย์ผู้เชี่ยวชาญหลายท่านอยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว เตรียมพร้อมรับคำสั่งจากเจ้านายน้อย

ทำเอาหลงหลงตื่นเต้น สองมือจับพนักแขนของรถเข็นแน่น แทบไม่กล้าหายใจ

เย่ว์เย่ว์กอดซื่อเป่าน้อยแน่น เกือบกอดจนมันขาดอากาศหายใจ

ดีที่เฉินเฉินสงบนิ่ง พูดอย่างราบเรียบ “คุณอาหมอทุกท่านลำบากแล้ว เราแค่มาเยี่ยมคุณยาย สำหรับคำถามการรักษา พวกเราก็ไม่เข้าใจ รอให้หม่ามี๊มาค่อยมาสอบถามทุกท่านนะครับ ทุกท่านกลับไปก่อนเถอะ ไม่ต้องสนใจพวกเรา”

“นี่...” ทุกคนมองไปทางผู้อำนวยการ

“เช่นนั้น เราไปรอข้างนอก คุณชายน้อยกับคุณหนูน้อยมีเรื่องอะไร สั่งได้ทุกเมื่อ” ผู้อำนวยการพูดอย่างระมัดระวัง

“ไม่ต้องหรอก” เฉินเฉินคำนับพวกเขาด้วยความขอบคุณ “ทุกท่านลำบากแล้ว ยังมีคนไข้คนอื่นต้องการความดูแลจากทุกท่าน ไม่ต้องเสียเวลาอยู่ที่นี่จริงๆ ครับ”

ผู้อำนวยการและแพทย์ผู้เชี่ยวชาญหลายท่านคำนับกลับด้วยความหวาดกลัว กล่าวลาอยู่สองสามคำ จากนั้นก็รีบออกไป

เฉินเฉินทอดมองพวกเขาออกไป และสั่งกับบอดี้การ์ด “เชิญคุณลุงทุกท่านไปรอข้างนอก อย่ารบกวนการพักผ่อนของคุณยาย ขอบคุณครับ ! ”

“รับทราบ” บอดี้การ์ดติดตามเก้าคนโค้งรับคำสั่ง และออกจากห้อง

เฉินเฉินกวาดสายตาไปที่ผู้ติดตาม พวกเขาโค้งคำนับทันที จากนั้นก็ถอยออกไป

ในห้อง เหลือเพียงพยาบาลผู้ดูแลเสี่ยวหง เสี่ยวเฉิง เสี่ยวจื่อ และแม่จูที่หน้าตางุนงง !

ตั้งแต่ที่พวกเขาเข้ามาในห้องจนถึงตอนนี้ รวมระยะเวลาสิบกว่านาที แม่จูยังคงอยู่ในท่าอ้าปากตาค้าง ไม่กล้าพูดสักคำเดียว แต่แววตาตกตะลึงคู่นั้น ถามมาหลายคำถามแล้ว