สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 491

“ในเมื่อไม่ควรพูด เช่นนั้นก็ไม่ต้องพูดหรอก” เยี่ยเจิ้นถิงขัดหลิงเฟิ่งเซียว “เยี่ยฮุย ส่งแขก ! ”

“เอ่อ...รับทราบ ! ”

เยี่ยฮุยรู้สึกเก้กัง เยี่ยเจิ้นถิงเหมือนไล่หลิงเฟิ่งเซียว

หลิงเฟิ่งเซียวไม่พูดอะไร เพียงถอนหายใจ จากนั้นหันหลังเดินจากไป

“นายท่าน คุณหลิงไม่ได้มีประสงค์ร้าย” เยี่ยเซินมองแผ่นหลังของหลิงเฟิ่งเซียว พูดเสียงต่ำ “ผมคิดว่าคุณควรฟังความเห็นของเขาบ้าง ไม่แน่ เขาน่าจะมีเรื่องอยากเตือนคุณ”

“ผมไม่คิดว่าผู้หญิงคนหนึ่งจะมีผลกระทบอะไรกับผม”

เยี่ยเจิ้นถิงไม่ชอบใครก็ตาม รวมถึงหลิงเฟิ่งเซียว ที่พูดถึงเฟิงเชียนเสวี่ยด้วยความประสงค์ร้าย

“คุณหลิงเป็นคนเที่ยงตรง มองเรื่องราวอย่างยุติธรรม ถึงแม้ว่าเพราะคุณนายหลิง เขาไม่ค่อยชอบการมีตัวตนของผู้หญิงคนอื่น แต่เขาไม่ทำร้ายคนอื่นเพราะเหตุนี้ หรือไม่ เขามีความลับอะไรบางอย่างอยากบอกคุณ...”

“ลุงเซิน ! ” เยี่ยเจิ้นถิงตัดบทเยี่ยเซิน ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ “คุณคิดมากไปแล้ว ! ”

“เอาเถอะ” เยี่ยเซินก้มหน้า ไม่พูดอะไรต่อ

เยี่ยเจิ้นถิงเปลี่ยนชุดป้องกันเชื้อโรค จากนั้นก้าวเข้าไปในห้องคนไข้

คุณท่ายเยี่ยยังอยู่ในสภาวะหมดสติ คุณหมอตรวจอาการของเขาอยู่ด้านข้าง เห็นเยี่ยเจิ้นถิงเข้ามา รีบก้มหัวคำนับ

“อาการเป็นอย่างไรบ้าง” เยี่ยเจิ้นถิงถามเสียงต่ำ

“บางครั้งหมดสติ บางครั้งได้สติ” คุณหมอตอบเสียงต่ำ “คนแก่สิ่งที่ห้ามที่สุดคือการหกล้ม หัวกระทบกับพื้น เจ็บไม่เบา เกรงว่าสภาวะแบบนี้ยังคงเป็นอีกสักระยะ”

“สักระยะคือนานแค่ไหน” เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้ว

“ไม่แน่ชัด อาจจะหนึ่งสัปดาห์ อาจจะหนึ่งเดือน หรือนานกว่านั้น” คุณหมอพูดคาดเดา “แต่ว่าตอนนี้แค่สลบ ไม่ได้มีอาการเจ็บปวดอย่างอื่น”

เยี่ยเจิ้นถิงไม่พูดจา เพียงแต่มองคุณปู่ด้วยสายตาสับสนวุ่นวาย

เมื่อก่อนตอนคุณปู่โมโห เขามักรู้สึกรำคาญ ตอนนี้เห็นคุณปู่นอนอยู่ที่นี่ ในใจรู้สึกผิดอย่างมาก...