สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 5

“ซี้ด!”

เฟิงเชียนเสวี่ยและคนที่ตัวอาบไปด้วยน้ำมันเบนซินล้มลงพร้อมกัน ทำให้คนที่อยู่รอบๆ ร้องออกมาด้วยความตกใจ

ความเจ็บที่แขนมากจนเธอรู้สึกชา จู่ๆ เฟิงเชียนเสวี่ยก็นึกถึงอะไรบางอย่าง แต่รถโรลส์-รอยซ์ เรธคันเมื่อกี้ได้ขับออกไปด้วยความรวดเร็วตั้งนานแล้ว

ใช้เวลาเพียงชั่วพริบตาเดียว ฝ่ายรักษาความปลอดภัยก็เข้ามาจับกุมชายที่ตัวอาบไปด้วยน้ำมันเบนซินอย่างรวดเร็ว

“เยี่ยเจิ้นถิง แกต้องไม่ตายดี ถ้าฉันกลายเป็นผีฉันก็จะไปตามหลอกหลอนแก!”

ชายคนนั้นร้องโหยหวนโอดครวญ แต่ก็ถูกปิดปากอย่างรวดเร็วและถูกลากออกไปเหมือนสุนัข

เฟิงเชียนเสวี่ยมองตามชายคนนั้นไป เธอรู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก พ่อของเธอเคยพูดไว้ว่าโลกธุรกิจนั้นเหมือนกับสนามรบ แต่ว่าตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนตกนรกมากกว่า

ไม่ระวังเพียงนิดเดียวก็สามารถทำให้ตกลงสู่ขุมนรกไปชั่วนิรันดร์ได้!

แต่ชายลึกลับที่อยู่บนรถโรลส์-รอยซ์ เรธคนนั้นกลับเป็นปิศาจที่กุมชะตาชีวิตผู้อื่นอยู่!

น่าเห็นใจจริงๆ คนจนที่ไม่มีแม้แต่ข้าวจะกินยัง แต่กลับต้องมาทำงานให้ปิศาจอย่างนี้

เฟิงเชียนเสวี่ยเพิ่งจะเดินออกมาจากอาคารได้ไม่นานก็ได้รับแจ้งเตือนการหักเงินจากธนาคารเป็นค่าเล่าเรียนที่โรงเรียนอนุบาลจำนวนเงิน 180,000 หยวน ในบัตรของเธอเหลือเงินเพียงสามพันเก้าร้อยหยวน!

เดี๋ยวนี้ค่าเทอมโรงเรียนอนุบาลแพงมาก ยิ่งเป็นแฝดสาม รวมค่าเรียน ค่ากิน นึกไม่ถึงว่าจะใช้เงินมากถึง 180,000 หยวน

เงินที่เหลืออยู่นั้น แม้แต่นมผงยังซื้อไม่ได้เลย ทำยังไงดี?

เฟิงเชียนเสวี่ยคิดอยู่สักพัก สุดท้ายก็หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในอาคารของกลุ่มบริษัทเซิ่งเทียน

ก็แค่เฮ่อเหวินเจ๋อเอง คนเต็มไปหมด กลางวันแสกๆ เขายังจะกล้าทำอะไรเธออยู่หรือ

อันที่จริง ที่เฮ่อเหวินเจ๋อพูดมามันก็ถูกแล้ว เธอไม่ได้เป็นคุณหนูเหมือนเมื่อตอนนั้นอีกแล้ว เธอต้องหาเลี้ยงครอบครัวและลูกๆ มัวแต่ห่วงศักดิ์ศรีของตัวเองก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นมา

เฟิงเชียนเสวี่ยยืนรอลิฟต์อยู่ที่ล็อบบี้ ทันใดนั้นเธอก็เห็นบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งคุ้มกันคนคน หนึ่งไปทางลิฟต์วีไอพีที่อยู่ไม่ไกล

ไม่ว่าคนนั้นจะเดินไปที่ใด พนักงานทุกคนต่างก้มหัวทักทายอย่างให้ความเคารพนับถือ “สวัสดีตอนเช้าครับประธานเยี่ย!”

เนื่องจากมุมและระยะทางทำให้เธอมองไม่เห็นหน้าตาของคนคนนั้น แต่เธอก็รู้ว่าคนคนนั้นคือเยี่ยเจิ้นถิง ประธานแห่งกลุ่มบริษัทเซิ่งซื่อ!

แต่ทว่า ทำไมเธอถึงรู้สึกว่ารูปร่างผอมเพรียวและสูงตรงนั้นค่อนข้างคุ้นเคย

เธอส่ายหัวเตือนตัวเองว่าอย่าบ้าผู้ชาย

ทำไมเวลาที่เห็นผู้ชายหุ่นดีทีไร ต้องนึกถึงโฮสต์หนุ่มเมื่อตอนนั้นทุกทีเลย