สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 509

หลังจากเสร็จภารกิจ เฟิงเชียนเสวี่ยก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเยี่ยเจิ้นถิง และผล็อยหลับไปอย่างเงียบๆ ...

เยี่ยเจิ้นถิงลูบกลุ่มผมของเธออย่างแผ่วเบา เฝ้ามองเธอด้วยความอ่อนโยน ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เธอขี้เซาเป็นอย่างมาก ราวกับนอนไม่เพียงพออยู่ตลอดเวลา

ตอนที่เขาเข้ามา เหลยอวี่ก็รายงานให้เขาฟังว่าวันนี้เธอดูสงบนิ่งมาก ไม่มีอาการใดๆ เว้นเสียแต่อาการเหม่อลอยจากการนอนหลับ และก็รับประทานอาหารได้น้อยมากด้วย

เขาคิดว่าเธออาจจะเหนื่อยและกำลังหวาดกลัวอยู่...

เขาจะให้ความสนใจและความอบอุ่นกับเธอมากขึ้น ทำให้เธอเดินออกมาจากเงามืดเสียที

“คุณ...” จู่ๆ เฟิงเชียนเสวี่ยก็พึมพำขึ้นมาด้วยอาการมึนๆ เบลอๆ จากพิษไข้ “ฉันไม่อยากอยู่โรงพยาบาลแล้วอะ ฉันอยากกลับบ้าน”

“ได้สิ” เยี่ยเจิ้นถิงก็ตั้งใจจะทำเช่นนั้นเหมือนกัน พอพักอยู่ในโรงพยาบาลนานๆ จากคนที่ปกติดีจะกลายเป็นคนป่วยอยู่แล้วเหมือนกัน

“เด็กๆ กำลังรอคุณอยู่ที่บ้าน ถ้าคุณกลับไป ก็คงจะรู้สึกดีขึ้นกว่านี้นะ” เยี่ยเจิ้นถิงประทับจูบลงบนหน้าผากของเฟิงเชียนเสวี่ย “คุณนอนพักอีกสักหน่อยนะ ผมจะไปเรียกคนมาจัดการให้”

“อื้ม” เฟิงเชียนเสวี่ยหลับตาขณะพยักหน้า

เยี่ยเจิ้นถิงลุกขึ้นแต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วออกไป ให้เยี่ยฮุยเป็นคนจัดการ

บังเอิญว่าเยี่ยฮุยก็ได้รับโทรศัพท์พอดี จึงรีบพูดขึ้นว่า “พอดีเลย เด็กๆ ทั้งสามคนโทรมาบอกว่าจะมาเยี่ยมหม่ามี้ งั้นก็ให้พวกเขารอที่บ้านเลยไหมครับ?”

“อื้ม” เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้า “อีกชั่วโมงนึงถึงบ้าน”

“ครับผม” เยี่ยฮุยรีบพูดในสายต่อทันที

เสียงไชโยร้องลั่นด้วยความตื่นเต้นดีใจของเด็กๆ ทั้งสามคนจากปลายสาย แทบจะทำให้เยี่ยฮุยหูหนวก

เยี่ยฮุยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และมองไปที่เยี่ยเจิ้นถิงอย่างพูดไม่ออกบอกไม่ถูก “ถ้ากลับไปน่าจะวุ่นวายน่าดูเลยล่ะครับ”

“ก็ดีสิ” เยี่ยเจิ้นถิงหัวเราะ “ครึกครื้นดี!”

“จริงด้วย ผมจะรีบไปจัดการให้เดี๋ยวนี้เลยครับ!” เยี่ยฮุยออกไปด้วยรอยยิ้ม

เยี่ยเจิ้นถิงหันไปมองเฟิงเชียนเสวี่ยที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ก่อนจะกำชับเหลยอวี่ว่า “ดูแลเธอให้ดีนะ ผมจะไปเยี่ยมคุณปู่”

“ได้ค่ะ คุณไม่ต้องเป็นห่วง” เหลยอวี่พยักหน้า