สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 516

เมื่อก่อนเด็กๆเรียกเขาว่าหลานคนโต เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ตอนนี้เรียกเขาว่าคุณลุงเยี่ย เขารู้สึกไม่สบอารมณ์นิดหน่อย เขาอยากให้เรียกว่าพ่อ แต่กลับไม่รู้ว่าควรเอ่ยปากอย่างไร

บางที อาจจะต้องให้ความสัมพันธ์พ่อลูกใกล้ชิดกันก่อน…

“รีบกินมื้อเช้าเถอะค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยวางกาแฟดำไว้เบื้องหน้าเยี่ยเจิ้นถิง

“ขอบคุณ” เยี่ยเจิ้นถิงจิบกาแฟไปคำหนึ่ง เงยหน้าขึ้นมองเด็กๆแล้วถามอย่างหยั่งเชิงว่า “ถ้างั้น ให้ฉันส่งพวกหนูไปที่โรงเรียนอนุบาลไหม”

“จริงหรือคะ” เย่ว์เย่ว์ดีใจอย่างคาดไม่ถึง ใบหน้าที่สวยงามและบอบบางมีรอยยิ้มที่สว่างไสว “ดีจังเลยค่ะ หนูตกลงค่ะ!”

“ผมก็ตกลงครับ” หลงหลงชูมือเล็กๆขึ้น พูดอย่างดีใจว่า “ปกติหม่ามี้จะยุ่ง ไม่มีเวลาไปส่งพวกเราไปโรงเรียนอนุบาล ทุกครั้งที่ผมเห็นเพื่อนๆมีพ่อแม่ไปส่ง ก็อิจฉามากเลยครับ”

เมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยละอายใจเล็กน้อย ความจริงเธอก็ไปรับส่งเด็กๆน้อยมาก ยังไงว่า ตอนนี้ถึงได้รู้ว่า พวกเขาก็อิจฉาเพื่อนๆคนอื่นเหมือนกัน

“คุณลุงเยี่ย จะไม่เป็นการทำให้งานของคุณล่าช้าใช่ไหมครับ” เฉินเฉินคิดมากกว่าคนอื่น

“ไม่” เยี่ยเจิ้นถิงตอบไปคำหนึ่ง และสั่งเยี่ยฮุยทันทีว่า “ไปเตรียมตัวซะ”

“หะ?” เยี่ยฮุยตะลึง ไม่รู้ต้องเตรียมตัวอะไร ส่งเด็กๆไปโรงเรียนอนุบาล บอกคนขับรถไปก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ ยังมีอะไรต้องเตรียมตัวอีก

“โรงเรียนอนุบาลของพวกหนูมีเด็กๆกี่คน”

เยี่ยเจิ้นถิงดื่มกาแฟไปคุยเล่นกับเด็กๆไปพลาง

“เอ๋? คำถามนี้ยากจัง”

เย่วเย่ว์เกี่ยวผมเปียเล็กๆ ทำปากมุ่ยคิดวิเคราะห์อย่างจริงจัง แต่ก็ไม่รู้คำตอบ

“ผมรู้แค่ห้องของพวกเรามีนักเรียน19คน” หลงหลงกลืนเปาหมูน้อย ปากเล็กที่มันเยิ้มพูดว่า “เดิมมี20คน แต่พอซือมู่เฟิงย้ายโรงเรียน เลยเหลือแค่19คน”

“อ้อ!” เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้า

“ผมรู้แล้ว” เฉินเฉินดื่มน้ำผลไม้ไปคำหนึ่ง แล้วนับนิ้วจากนั้นพูดว่า “โรงเรียนอนุบาลมีอนุบาลหนึ่ง อนุบาลสอง อนุบาลสามและชั้นเตรียมอนุบาล ทั้งหมดสี่ระดับ ระดับหนึ่งมีเจ็ดห้อง ห้องหนึ่งมีนักเรียนยี่สิบคน รวมนักเรียนทั้งหมดก็560คนครับ”

เงียบไปสักพัก เขาก็พูดเสริมอีกว่า “จากนั้น ห้องหนึ่งมีครูอยู่ห้าคน รวมเป็นครู140คน”