สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 519

“ให้ต้าเป่าพูดเถอะ”หลงหลงมอบการควบคุมให้กับเฉินเฉินอย่างรู้ประสีประสา

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ต่อไปนี้ทุกคืน พวกเราสามคน คนละหนึ่งชั่วโมง” เฉินเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตั้งใจแจกจ่ายอย่างยุติธรรม “คุณลุงเยี่ย คุณคิดว่าโอเคไหม”

มีเหงื่อเย็นๆอยู่ท่วมหลังของเยี่ยเจิ้นถิง เขารู้สึก ว่าชีวิตของตัวเองโดนจัดสรรอย่างชัดเจนแล้ว...

เขาคิดถึงพวกนักเทคนิคในบริษัท ทุกวันหลังเลิกงานต้องรีบกลับบ้านเพื่อปรนนิบัติรับใช้ภรรยาและลูกๆ

คิดแล้ว ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เขาก็น่าจะต้องเข้าสู่ชีวิตแบบนี้เช่นกัน

“ไม่ได้” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบช่วยเขาแก้การปิดล้อมของข้าศึก “คุณลุงเยี่ยงานยุ่งมาก ไม่มีเวลาอยู่กับลูกนานขนาดนั้นนะจ๊ะ”

“งั้น คนละครึ่งชั่วโมง” เฉินเฉินมองเยี่ยเจิ้นถิงด้วยความหวัง “คุณลุงเยี่ย ได้ไหมครับ”

“ต้าเป่า…”

“ได้ ตกลง” เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้าทันที “งั้นทุกคืน2ทุ่มถึงสามทุ่มครึ่ง คนละครึ่งชั่วโมง”

“เย้!”

เด็กๆทั้งสามคนส่งเสียงโห่ร้อง และไฮไฟว์ เหมือนกับได้แบ่งปันของอะไรบางอย่างที่ดีเลิศ

จากนั้นก็เริ่มปรึกษากันว่าใครจะได้อันดับหนึ่ง ใครได้อันดับสอง ใครได้อันดับสาม…

สุดท้ายก็ตัดสินใจว่าจะจัดเรียงตามอายุ ต้าเป่าที่หนึ่ง เอ้อร์เป่าที่สอง ซานเป่าที่สาม

ทั้งสามคนกำลังคุยกันอย่างออกรส จู่ๆซื่อเป่าน้อยก็บินมา กระพือปีก ตะโกนอย่างร้อนใจว่า “ซื่อเป่าที่สี่ ซื่อเป่าที่สี่ ซื่อเป่าที่สี่…”

อืม มันก็อยากให้แบ่งปันเยี่ยเจิ้นถิงด้วย

เฟิงเชียนเสวียมองดูอยู่ข้างๆ เธอหัวเราะไม่หยุด เสียงหัวเราะที่คมชัดกระจายไปทุกมุมของห้องโถง…

“คุณยังหัวเราะอยู่อีก!” เยี่ยเจิ้นถิงบีบแก้มของเธอ อยากกัดเธอจนแทบรอไม่ไหว “ไม่นึกเลยว่าเห็นคนจะตายแล้วยังไม่ช่วย!”

“นี่มันแค่เริ่มต้นเองนะคะ” เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มตาหยีมองดูเขา “การเลี้ยงลูกไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะคะ คุณต้องมีการเตรียมจิตใจให้พร้อม”