สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 527

ในขณะที่กำลังคิด ข้างนอกก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังมา “ที่นี่คือที่ไหน ทำไมพาฉันมาที่นี่”

“แม่จูไม่ต้องกลัวค่ะ ต่อไปที่นี่ก็คือบ้านของคุณแล้ว”เหลยอวี่ปลอบเธอและยิ้ม

“บ้านของฉัน? วิลล่าใหญ่เบ้อเร่อขนาดนี้ หยั่งกับปราสาท จะเป็นบ้านของฉันได้ยังไง”แม่จูตื่นตระหนก “หมอเหลย คุณเข้าใจผิดหรือเปล่า รีบส่งฉันกลับโรงพยาบาลเถอะ”

เมื่อได้ยินเสียงเหล่านี้ เฟิงเชียนเสวี่ยรีบวางมือถือลงและวิ่งออกไป

แน่นอนว่าแม่จูนั่นเองที่ยืนอยู่ในห้องโถงชั้นที่หนึ่ง มองไปรอบๆอย่างงุนงง

เหลยอวี่ปลอบขวัญอยู่ข้างๆ“แม่จูคะไม่ต้องกังวล คุณเฟิงก็อาศัยอยู่ที่นี่ ฉันพาคุณไปพบนะคะ”

“คุณหนู?” แม่จูยังคงงุนงง

“แม่จู...” เฟิงเชียนเสวี่ยวิ่งลงมาชั้นล่าง

“คุณหนู!”แม่จูเห็นเฟิงเชียนเสวี่ยก็รีบเข้าไปหา “ในที่สุดก็ได้เจอคุณ ฉันร้อนใจจะตายอยู่แล้ว คุณหนูไปไหนมาตั้งหลายวัน ทำไมโทรฯหาก็ไม่ติด เด็กๆก็หาคุณไม่เจอ ฉันนึกว่าคุณเกิดเรื่อง”

แม่จูพูดไปพูดไปก็สะอึกสะอื้น หลายวันนี้ เธออยู่ในโรงพยาบาลกินไม่ได้นอนไม่หลับ เป็นห่วงความปลอดภัยของเฟิงเชียนเสวี่ยและเด็กๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเหลยอวี่รั้งเธอไว้ น่ากลัวว่าเธอคงวิ่งออกไปตามหาแล้ว

“ขอโทษค่ะแม่จู...” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกผิดมาก “หลายวันมานี้ฉันเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย ขาดการติดต่อจากโลกภายนอก เมื่อวานเพิ่งกลับมา”

“เกิดอะไรขึ้น ได้รับบาดเจ็บไหม” แม่จูดึงเฟิงเชียนเสวี่ยมามองหัวจรดเท้า

“บาดเจ็บนิดหน่อยไม่เป็นอะไรมากค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยกลัวว่าแม่จูจะรู้ว่าเธอบาดเจ็บที่หลัง จึงดึงเธอมานั่งบนโซฟา “แม่จูอย่าเพิ่งเป็นกังวลเรื่องฉัน ตอนนี้ทุกอย่างได้รับการแก้ไขปัญหาแล้ว”

“แก้ไขแล้วก็ดีค่ะ” แม่จูถอนหายใจด้วยความโล่งอก และมองไปรอบๆอย่างกระสับกระส่าย พูดเสียงต่ำๆกับเฟิงเชียนเสวี่ย “คุณหนู พวกเรากลับกันเถอะ เด็กๆจะเลิกเรียนแล้ว ถ้าไม่มีใครไปรับพวกเขาที่ถนนซิ่งฝูตึกซิ่งฝูหนึ่ง พวกเขาจะกลัว”