สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 528

“อื่อ” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้าและพูดอย่างตรงไปตรงมา “ขอโทษด้วยค่ะแม่จู ฉันควรบอกแม่จูตั้งนานแล้ว…”

“เห้อ…” แม่จูถอนหายใจ “ทุกคนย่อมมีทางเลือกของตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องของความรู้สึกไม่มีใครเข้าไปยุ่งได้ คุณชอบใคร อยากอยู่กับใคร แม่จูไม่มีความคิดเห็นค่ะ แม่จูหวังแค่ว่าเขาจะดีกับคุณและดีต่อเด็กๆ แต่ว่า...”

แม่จูอ้าปาก แต่ชะงักไม่พูดอะไร

“แม่จูอยากพูดอะไรคะ” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้ว่าคงต้องมีอะไรแฝงอยู่ในคำพูด

“คุณหนูคะ ฉันกังวล ตระกูลเยี่ยเป็นตระกูลใหญ่โต เขาวามารถยอมรับลูกของคุณหนูได้เหรอคะ”แม่จูคิ้วขมวด “เขาไม่ถือเรื่องนี้จริงๆเหรอ”

“ไม่ถือจ๊ะ...” เฟิงเชียนเสวี่ยมั่นใจมาก “เพราะเด็กเป็นลูกของเขา”

“หา?”แม่จูตกตะลึง “หรือหรือเท็จคะ คุณหนูไม่ได้หลอกฉันใช่ไหม พ่อของเด็กไม่ใช่หนุ่มบาร์คนนั้นในเวลานั้น...”

“เขานั่นล่ะค่ะ”เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกอายเล็กน้อยที่จะพูด แต่ก็เล่าเรื่องที่เคยเกิดขึ้นให้แม่จูฟัง “สี่ปีก่อน ฉันโดนไป๋ลู่วางแผนคิดร้าย คิดไม่ถึงว่าจะจับพลัดจับผลู...”

หลังจากเล่าจบ เฟิงเชียนเสวี่ยก็พูดเสริมอีกว่า “ความจริงฉันรู้ตัวตนเขาตั้งนานแล้ว แต่ฉันรู้สึกว่าเขามีอารมณ์แปรปรวน ไม่เหมาะที่จะเป็นพ่อคน และกลัวอิทธิพลอำนาจของตระกูลเยี่ย เอาลูกไม่เอาแม่ ดังนั้นจึงปิดบังเขามาตลอดไม่ให้เขารู้

คิดไม่ถึงว่าคราวนี้ตอนฉันเกิดเรื่อง เขาได้ตรวจสอบDNAของต้าเป่าโดยบังเอิญ และหลังจากรู้ความจริง เขาได้ทำอะไรหลายต่อหลายอย่างเพื่อลูกๆ ฉันซาบซึ้งมาก...”

“ดีแล้วค่ะที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง” แม่จูถอนหายใจยาวหลากหลายอารมณ์ประสมประเสกัน“ฉันว่าแล้วทำไมครอบครัวเราพัวพันกับหนุ่มนั่น เหมือนสะบัดไม่หลุด ที่แท้ชะตาก็ได้ลิขิตไว้แต่แรกแล้ว”

“พูดตามความจริง ก่อนหน้านี้ฉันมีความกังวลมากมาย” เฟิงเชียนเสวี่ยหัวเราะอย่างขมขื่น “ฉันยังเคยแม้กระทั่งวางแผน ว่าจะรอคุณกับเอ้อร์เป่าแข็งแรงดีขึ้นแล้ว จะพาทุกคนออกไปจากไห่เฉิง ไปใช้ชีวิตยังที่ที่ไม่มีใครรู้จัก คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องขึ้นมากมายขนาดนี้…บางที นี่อาจเป็นลิขิตของสวรรค์”