สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 532

“อื้มๆ ขอบคุณครับคุณลุงเยี่ย” หลงหลงพยักหน้าอย่างรู้สึกขอบคุณ

“คุณลุงเยี่ย วันนี้ที่โรงเรียนอนุบาล มีเพื่อนคนหนึ่งบอกว่าชอบหนู อยากจะเป็นเพื่อนกับหนู จากนั้นก็ให้ดอกไม้สีแดงกับหนูค่ะ”

เย่ว์เย่ว์เอาดอกไม้สีแดงออกมาจากกระเป๋า เป็นดอกไม้ที่เด็กใช้กระดาษพับออกมา แถมยังเขียนชื่อของ “เฟิงเชียนเย่ว์” เอาไว้

ดูแล้วมีความตั้งใจอย่างมาก

“แล้วหนูอยากจะเป็นเพื่อนกับเขาไหม” เยี่ยเจิ้นถิงถามอย่างอ่อนโยน

“หนูไม่รู้จักเขา เขาไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับพวกเรา” เย่ว์เย่ว์เอียงหัวแล้วตอบอย่างตั้งใจ “แต่เขาน่ารักมากเลย”

“ถ้าไม่รู้จักก็อย่าไปรับของจากคนอื่นนะ” เยี่ยเจิ้นถิงสอน “พรุ่งนี้เอาของไปคืนเขานะ บอกเขาว่าเป็นเพื่อนกันเล่นด้วยกันกับทุกคนได้”

“อื้มๆ รู้แล้วค่ะ” เย่ว์เย่ว์พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง จากนั้นก็เก็บดอกไม้สีแดงเข้ากระเป๋าอย่างระมัดระวัง

“เฟิงเชียนเฉินไม่ได้เจออะไรที่โรงเรียนอนุบาลเหรอ” เยี่ยเจิ้นถิงมองไปที่เฉินเฉิน

“ผมแค่รู้สึกว่าที่สิ่งที่คุณครูสอนมันง่ายเกินไปครับ” เฉินเฉินยักไหล่อย่างไม่รู้จะทำยังไง “ผมอยากจะเลิกเรียนไวๆ ทุกวันเลย แล้วกลับมาเรียนออนไลน์ แม้ว่าคุณครูที่สอนออนไลน์ก็ง่ายเหมือนกัน แต่หลังจากที่ผมได้พูดคุยกับคุณครูแล้ว คุณครูก็เริ่มสอนความรู้ใหม่ๆ ให้ผมครับ”

เมื่อได้ยินแบบนี้ เยี่ยเจิ้นถิงเลิกคิ้วขึ้น “ตอนเย็นฉันเรียนออนไลน์กับนายด้วย จะดูความรู้ที่สะสมมาก่อน จากนั้นค่อยจัดการเรียนที่เฉพาะเจาะจงให้”

“อื้มๆ” เฉินเฉินดีใจแล้วก็คาดหวังอย่างมาก “ขอบคุณครับคุณลุงเยี่ย!”

“คุณลุงเยี่ย อย่าลืมผมด้วยนะ” หลงหลงรีบยกมือขึ้นแล้วพูดอย่างร้อนรน “คุณอาบอกจะสอนศิลปะการต่อสู้กับผมนะ”

“หนูด้วยค่ะ หนูด้วย” เย่ว์เย่ว์ยกมือที่อ้วนป้อมขึ้นมาแล้วเดินเบียดมาข้างหน้า กลัวว่าจะถูกลืมไป “คุณอาบอกว่าจะให้หนูเรียนร้องเพลงเต้นรำแล้วก็วาดรูปนะ”

“ไม่มีปัญหา อะไรที่เคยบอกพวกเธอจะทำให้แน่นอน” เยี่ยเจิ้นถิงมองดูเวลา “เริ่มหนึ่งทุ่มครึ่ง!”

“โอเค!” เด็กๆ ทั้งสามตอบเป็นเสียงเดียวกัน พวกเขารู้สึกคาดหวังกับการเรียนในคืนนี้อย่างมาก

“ได้เวลากินข้าวแล้วๆ”

ขณะนั้นเอง แม่จูก็ยกเอาอาหารที่หลากหลายขึ้นโต๊ะ

แม่หลงผู้ดูแลบ้านกับคนรับใช้อีกหลายคนก็ช่วยกัน

แม่หลงกลัวว่าแม่จูจะไม่เหนื่อยเกินไป จึงรีบพูดว่า “แม่จู คุณทำกับข้าวเสร็จแล้ว รีบไปล้างมือกินข้าวเถอะ ที่เหลือเดี๋ยวฉันจัดการเองค่ะ”

“งั้นรบกวนพวกเธอด้วยนะ” แม่จูถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วเรียก “ต้าเป่าเอ้อร์เป่าซานเป่า มาเร็ว ยายพาพวกเธอไปล้างมือ”