สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 538

“เอาหล่ะ ตอนนี้เรียกพ่อได้หรือยัง”

เยี่ยเจิ้นถิงอกใจรอให้เด็กๆ เรียกพ่อไม่ไหวแล้ว อยู่มาจนอายุขนาดนี้ เขายังไม่เคยพยายามที่จะเอาใจใครขนาดนี้มาก่อนเลย

หลายวันที่ผ่านมานี้ ในห้องทำงานของเขาเต็มไปด้วยหนังสือการสอนเด็ก ในทุกๆ วันเขาจะหาเวลาว่างเพื่อมาเรียนรู้เรื่องการอยู่กับเด็ก เขาคิดหาทุกวิถีทางจริงๆ

การที่เขาทำขนาดนี้ ก็เพื่อให้เด็กๆ ทั้งสามคนยอมเรียกเขาว่า “พ่อ” อย่างเต็มใจ

“ไม่เอา…” เย่ว์เย่ว์ทำปากจู๋แล้วทำสีหน้าที่ไม่ยอมนัก

เฉินเฉินและหลงหลงที่กำลังจะเอ่ยปากเรียก แต่เมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมก็รีบเก็บคำพูดกลับไปทันที

“มีคำถามอะไรอีกเหรอ”

เยี่ยเจิ้นถิงถามอย่างระมัดระวัง

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาระมัดระวังขนาดนี้เลย…

“คำว่าพ่อมันไม่น่าฟังเลย” เย่ว์เย่ว์เงยหัวขึ้นแล้วพูดอย่างไร้เดียงสา “หนูว่าแด๊ดดี้น่าฟังกว่าเยอะเลย”

“ใช่ๆๆ…” หลงหลงรีบเห็นด้วย “พวกเราเรียกหม่ามี้ว่าหม่ามี้ ไม่ใช่แม่ ดังนั้นก็ต้องเรียกแด๊ดดี้”

“งั้นก็เรียกแด๊ดดี้แล้วกัน” เฉินเฉินพูดประกาศ

“อื้มๆ” หลงหลงและเย่ว์เย่ว์รีบพยักหน้า

จากนั้นเด็กๆ ทั้งสามคนก็ต่างมองกันและกัน จากนั้นก็มองไปที่เฟิงเชียนเสวี่ย แล้วสุดท้ายก็มองไปที่เยี่ยเจิ้นถิง

แต่ก็ไม่มีใครเอ่ยปากเรียก

เยี่ยเจิ้นถิงเอามือกุมหัว ในใจรู้สึกทรมานอย่างมาก อยากจะฟังพวกเขาเรียก “แด๊ดดี้” มันช่างยากจริงๆ

“รีบเรียกสิ” แม่จูนั้นร้อนรนอย่างมาก

เฟิงเชียนเสวี่ยได้แต่ยิ้มไม่พูดอะไร

“ฉันนับหนึ่งสองสาม พวกเราเรียกพร้อมกันนะ” เย่ว์เย่ว์โบกมืออ้วนกลมไปมา เธอทำมือสั่งราวกับเป็นวาทยกร “หนึ่ง สอง สาม!”

“แด๊ดดี้”

เด็กๆ ทั้งสามต่างเรียกออกเสียง ช่างเป็นเสียงที่สดใสฟังชัด แถมยังมีความอ่อนโยนของความเป็นเด็กอยู่