สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 539

“โอเค ถึงเวลาแล้ว พวกเราไปเรียนกันเถอะ”

เยี่ยเจิ้นถิงนั้นแบกคนหนึ่งไว้บนหลัง คนหนึ่งอุ้มไว้ในอก อีกคนก็หิ้วเอาไว้ เขาก้าวเดินออกไปราวกับต้นไม้ที่เต็มไปด้วยลิง

แถมยังหันหลังมาพูดกับแม่จูว่า “แม่จู รบกวนบอกเฟิงเชียนเสวี่ยหน่อยนะ พวกเราขึ้นไปห้องสมุดข้างบนนะ”

“ได้ ไปเถอะ” แม่จูตอบรับ แล้วก็มองดูพวกเขาจากไป จากนั้นก็ไปเคาะประตูห้องน้ำ “คุณหนู คุณหนู ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ”

“ไม่เป็นไร…” เฟิงเชียนเสวี่ยฟุบอยู่บนอ่างล้างหน้า เธอเจ็บปวดจนสีหน้าเปลี่ยนไปหมด แต่เธอก็พยายามที่จะทำเป็นนิ่งสงบ “แม่จู ฉันรู้สึกท้องเสียนิดหน่อย คุณขึ้นไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันตามไปค่ะ”

“ไม่เป็นไร ฉันอยู่เป็นเพื่อนตรงนี้แหละ” แม่จูไม่วางใจ “ตอนเย็นกินเยอะไปหรือเปล่า ฉันไปเทน้ำอุ่นให้แก้วหนึ่งนะ”

“อื้ม”

ฟังดูเสียงฝีเท้าข้างนอก ในที่สุดเฟิงเชียนเสวี่ยก็นั่งลงไปกับพื้นอย่างอ่อนแรง เหงื่อที่หน้าผากของเธอนั้นไหลโชก…

เธอกัดริมฝีปากไว้แน่น แทบจะกัดริมฝีปากให้เลือดออกอยู่แล้ว…

ความเจ็บที่กัดกินใจแบบนั้นยังคงค่อยๆ ลามไปทั่ว เธอเอียงหัวมองไปที่ไหล่ขวา ดูแล้วก็ไม่มีอะไรที่ผิดแปลกไป แต่ในหลอดเลือกราวกับมีหนอนกำลังกัดกิน…

เธอนึกถึงเข็มที่ผู้หญิงคนนั้นฉีดให้ อยู่ๆ เธอก็เข้าใจขึ้นมา นั่นคงจะไม่ใช่เข็มที่ทำให้เธอสลบไปอย่างแน่นอน

มันคงจะเป็นพิษชนิดหนึ่ง

พิษชนิดนี้มันร้ายแรงอย่างมาก แม้แต่เหลยอวี่ยังตรวจหาไม่ได้ เห็นได้ชัดว่ามันแฝงไว้ลึกมากๆ

“คุณหนู เป็นยังไงบ้างคะ” แม่จูเรียกอยู่ข้างนอก

“ฉันไม่เป็นอะไร” เฟิงเชียนเสวี่ยขมวดคิ้ว “ฉันต้องรออีกหน่อย คุณออกไปก่อนเถอะ”

“โอเค ฉันเอาน้ำอุ้นเอาไว้บนโต๊ะนะ คุณออกมาแล้วดื่มหน่อยนะคะ ถ้าไม่สบายตรงไหนอีก ต้องกินยานะคะ” แม่จูพูดกำชับ