สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 570

เยี่ยเจิ้นถิงเมื่อเห็นว่าคุณท่านความดันขึ้น ก็ตกใจ รีบตามหมอมาทันที

คุณหมอรีบมาตรวจดูอาการคุณท่านเยี่ยทันที อีกทั้งยังพูดเตือนเยี่ยเจิ้นถิง “ประธานเยี่ยคุณออกไปก่อนนะครับ!”

“ผมยังพูดไม่จบเลยนะ...”

“คุณยังจะพูดอีกเหรอครับ?” เยี่ยเซินกระทืบเท้าด้วยความโมโห “คุณอยากจะให้คุณปู่ของคุณตายจริงๆ เหรอครับ?”

“รีบไปเถอะ บรรพบุรุษน้อยของผม!”

เยี่ยเซินพูดเกลี้ยกล่อมแล้วผลักเยี่ยเจิ้นถิงให้ออกไป

เย่ว์เย่ว์ที่กำลังถือไอศกรีม ขาสั้นๆ ป้อมๆ ก็วิ่งมาหา “แด๊ดดี้ กินไอศกรีม...”

เมื่อเห็นว่าเยี่ยเซินผลักเยี่ยเจิ้นถิงออกมาจากห้องผู้ป่วย เธอหยุดวิ่ง มองพวกเขาด้วยความประหลาดใจ

“แด๊ดดี้ คุณทวดเป็นอะไรเหรอคะ?”

เฉินเฉินเองก็ออกมาจากห้องรับรอง เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า เหมือนกับมีบางอย่างผิดปกติ

“คุณทวดอยากกินไอศกรีม แด๊ดดี้ไม่ยอมให้กิน คุณทวดก็เลยโมโหน่ะ” เยี่ยเจิ้นถิงรับไอศกรีมจากในมือของเย่ว์เย่ว์ จุ๊บที่แก้มป่องๆ ของเธออย่างอ่อนโยน “ขอบคุณนะเย่ว์เย่ว์!”

“ทำไมถึงไม่ให้คุณทวดกินไอศกรีมล่ะคะ?” เย่ว์เย่ว์เอียงหัวเล็กๆ ของเธอ แล้วถามอย่างไร้เดียงสา

“เพราะว่าคุณทวดป่วยนะสิ กินไอศกรีมไม่ได้” เยี่ยเจิ้นถิงลูบที่หัวของเธอ เลยถือโอกาสอุ้มเธอขึ้นมา “กลับบ้านกันเถอะ!”

“เย้ กลับบ้านกัน!” เย่ว์เย่ว์ปรบมืออ้วนๆ ของเธอ ร้องไชโยด้วยความดีใจ

“ทำไมคุณทวดถึงได้ทำตัวเหมือนเด็กอย่างนี้นะ? พอไม่ให้กินไอศกรีมก็เลยโมโหเหรอ?”

หลงหลงเดินพลางกินไอศกรีมไปด้วย เพลิดเพลินอย่างเต็มที่

“คนแก่หนอคนแก่ คุณทวดแก่แล้วก็ยังคงทำตัวเป็นเด็ก” เฉินเฉินเอียงหัวน้อยๆ แล้วพูดอย่างจริงจัง “เพราะฉะนั้นต่อจากนี้ไป พวกเรากินขนมจะต้องแบ่งให้คุณทวดชุดนึงด้วย เข้าใจไหม?”