สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 571

เมื่อเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นจบ เยี่ยเซินถอนหายใจแล้วพูด “อันที่จริงเมื่อมาคิดๆ ดูแล้ว คุณเฟิงคนนั้นก็เลี้ยงลูกทั้งสามคนได้เป็นอย่างดี อีกทั้งนายท่านยังชอบมากขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่านิสัยของเธอนั้นไม่ได้มีปัญหาอะไร

อีกอย่าง เธอปกปิดชีวิตของลูกทั้งสามคนมาโดยตลอด ไม่อยากให้พวกเขาได้รู้จักกับพวกเครือญาติ คงจะไม่ใช่ผู้หญิงที่โลภมากหวังสูง"

“ทำไมนายถึงช่วยเธอพูดเรื่องนี้ขึ้นมา?” คุณท่านเยี่ยจ้องเยี่ยเซินอย่างไม่พอใจ

“ผมไม่ได้ช่วยเธอพูดครับ ผมก็แค่ว่าไปตามความจริงเองครับ” เยี่ยเซินยิ้ม “ตั้งแต่เล็กจนโตนายท่านก็มีนิสัยเฉยชาไม่สนใจใยดีใคร ท่านเคยเห็นเขามั่นคง เอาใจใส่กับใครสักคนขนาดนี้ไหมละครับ?”

“ก็จริงอยู่” คุณท่านเยี่ยพยักหน้า

“ประเด็นหลักก็คือเด็กทั้งสามเป็นเด็กที่น่ารักมาก” เยี่ยเซินพูดโน้มน้าว “อีกทั้ง ความรู้สึกของพวกเขาที่มีต่อแม่นั้นลึกซึ้งเป็นอย่างมาก ถ้าหากทิ้งแม่เก็บเด็กไว้ตามที่ท่านพูด เกรงว่าพวกเด็กๆ จะรังเกียจท่านได้นะครับ”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ คุณท่านเยี่ยก็เงียบไม่พูดจา...

…

เยี่ยเจิ้นถิงพาลูกทั้งสามคนกลับมาถึงบ้าน แม่จูได้เตรียมอาหารเย็นไว้เยอะแยกมากมาย

เฟิงเชียนเสวี่ยที่อยู่ในชุดลำลองสบายๆ ถือนิตยสารหนึ่งเล่ม นั่งอยู่บนโซฟาอย่างเหม่อลอย

เมื่อได้ยินเสียงรถดังมาจากประตูด้านนอก พวกแม่หรงก็รีบออกไปต้อนรับ แม่จูพูดเตือนสติเธอ “คุณหนู พวกเขากลับมากันแล้วค่ะ”

“อื้อ” เฟิงเชียนเสวี่ยวางนิตยสารลง ลุกขึ้นแล้วเดินตามแม่จูออกไป

“คุณยาย หม่ามี้...”

พวกเด็กๆ ลงจากรถ แล้วกระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของเฟิงเชียนเสว่ียอย่างมีความสุข

เฟิงเชียนเสวี่ยนั่งยองลงกับพื้น อ้าแขนต้อนรับพวกเด็กๆ

เมื่อใบหน้าเล็กๆ จ่ำม่ำของพวกเขาแนบลงมาที่ซอกคอของเธอ ในอากาศก็ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นแป้งเด็ก เฟิงเชียนเสวี่ยก็ยิ้มขึ้นอย่างมีความสุขอีกครั้ง

เรื่องกวนใจต่างๆ พวกเด็กๆ ก็สามารถช่วยรักษาได้

“ระวังอย่าให้หม่ามี้ล้มล่ะ” เยี่ยเจิ้นถิงพูดเตือนอย่างอ่อนโยน

“หม่ามี้ ซานเป่าคิดถึงหม่ามี้” ใบหน้าเล็กนุ่มละมุนของเย่ว์เย่ว์ถูวนไปมาบนใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ย “หม่ามี้คิดถึงซานเป่าไหม?”

“คิดถึงสิ!” เฟิงเชียนเสวี่ยจุ๊บที่แก้มของเธอ

“หม่ามี้ ผมด้วย”หลงหลงและเฉินเฉินรีบยื่นหน้าเข้ามาทันที