สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 607

เมื่อกลับมาถึงบ้าน เฟิงเชียนเสวี่ยก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา ถึงแม้ว่าเยี่ยเจิ้นถิงจะให้คำมั่นกับเธอแล้ว แต่เธอก็ยังไม่กล้าสู้หน้าคุณท่านเยี่ยอยู่ดี

ตอนที่เจอกับคุณท่านเยี่ยครั้งแรก เธอทำตัวอวดดีและยิ่งยโสมาก นั่นเป็นเพราะตอนนั้นเธอไม่อยากพัวพันกับเยี่ยเจิ้นถิงอีก ถึงขั้นเกือบจะสลัดเขาทิ้งไป

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน เธออยากจะแต่งงานกับเยี่ยเจิ้นถิง อยากให้คุณท่านเยี่ยยอมรับเธอ เป็นเพราะว่าในใจมีความคาดหวัง จึงทำให้มีความกลัว...

“ขึ้นไปพักด้านบนเถอะ”

ขณะที่เยี่ยเจิ้นถิงกำลังจะพยุงเฟิงเชียนเสวี่ยขึ้นไปชั้นบน ที่ด้านนอกก็มีเสียงดังขึ้นมา

บอดี้การ์ดรีบวิ่งเข้ามารายงาน “คุณชายเยี่ยครับ คุณท่านมาแล้วครับ!”

หลังจากคุณท่านเยี่ยออกจากโรงพยาบาลแล้ว เขาไม่ได้กลับไปที่บ้านของตัวเอง แต่กลับตรงมาหาเยี่ยเจิ้นถิงทันที แถมยังถือโอกาสมาในตอนที่เด็กๆ ยังไม่กลับมาด้วย เห็นได้ชัดว่าต้องการคุยกับเยี่ยเจิ้นถิงและเฟิงเชียนเสวี่ยจริงๆ

เฟิงเชียนเสวี่ยประหม่าขึ้นมาทันที ไม่รู้ว่าควรจะวางมือไม้ไว้ตรงไหน

“ไม่ต้องกังวล มีผมอยู่ทั้งคน” เยี่ยเจิ้นถิงจับมือเธอเดินออกไป

บอดี้การ์ดและคนรับใช้ทั้งหมดต่างก็เรียงเป็นสองแถว แม่จูที่เดิมทีเก็บของอยู่ในห้อง เมื่อเห็นว่าทุกคนต่างรีบร้อนออกไป จึงเดินตามออกไปด้วย และได้รู้ว่าคุณท่านเยี่ยมาถึงที่นี่แล้ว สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที

เธอรู้ว่าถ้าคุณหนูของเธออยากจะแต่งเข้าตระกูลเยี่ยได้อย่างราบรื่นละก็ ต้องผ่านคุณท่านเยี่ยไปให้ได้ก่อน

เยี่ยเจิ้นถิงไปเปิดประตูรถให้ด้วยตัวเอง จากนั้นก็พยุงคุณท่านเยี่ยลงจากรถ

บอดี้การ์ดเข็นรถวีลแชร์เข้ามา

เยี่ยเจิ้นถิงพยุงคุณท่านเยี่ยให้นั่งลง เมื่อมองดูขาที่แข็งทื่อของคุณท่าน เขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา “ขายังไม่ฟื้นตัวดี ดูท่าคงจะต้องทำกายภาพบำบัดไปอีกสักพัก”

“มีแกคอยทำให้ฉันโมโหอยู่ จะกายภาพอย่างไรก็ไม่หายหรอก” คุณท่านเยี่ยพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด

“…” เยี่ยเจิ้นถิงยักไหล่และเข็นคุณท่านเยี่ยเข้าไปแบบไม่พูดอะไร

คุณท่านเยี่ยเหลือบตาขึ้นไปมองเฟิงเชียนเสวี่ยด้วยสายตาเย็นชา

“สวัสดีค่ะคุณปู่!” เฟิงเชียนเสวี่ยทักทายเสียงเบา

“อย่ามาซี้ซั้ว” คุณท่านเยี่ยหันหน้าหนี “ฉันไม่ยอมรับแก”

เฟิงเชียนเสวี่ยก้มหน้าลงและไม่กล้าพูดอะไรอีก